ผลการค้นหา

ขี้กบ

หมายถึงน. เศษไม้ที่ออกมาด้วยการไสกบ.

เตก

หมายถึงก. ไสช้างให้เดิน, กะเตก ก็ว่า.

ประสัยห,ประสัยห-,ประสัยห์

หมายถึง[ปฺระไสหะ-, ปฺระไส] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ส. ปฺรสหฺย; ป. ปสยฺห).

โอภาปราศรัย

หมายถึง[-ปฺราไส] ก. ทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นกันเอง.

ไสย,ไสย-

หมายถึง[ไส, ไสยะ-] น. ลัทธิอันเนื่องด้วยเวทมนตร์คาถาซึ่งเชื่อว่าได้มาจากพราหมณ์ เช่น ถูกคุณถูกไสย.

เสือก

หมายถึงก. ไสไป, ผลักไป; สาระแน, (เป็นคำไม่สุภาพ).

ประสัยหาการ

หมายถึง[ปฺระไสหากาน] น. การข่มเหง.

ปักษกษัย

หมายถึง[ปักสะกะไส] น. การสิ้นปักษ์.

สัยน์

หมายถึง[ไส] น. สยนะ. (ป.; ส. ศยน).

ปสัยห,ปสัยห-,ปสัยหะ

หมายถึง[ปะไสหะ] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ป.).

ปากตะขาบ

หมายถึงน. รูปเป็นง่ามอย่างเขี้ยวตะขาบ; ชื่อกบไสไม้มีคมเป็นง่ามสำหรับไสไม้ให้เป็นลวดลาย, ปากจะขาบ ก็เรียก.

เกาไศย

หมายถึง[-ไส] (แบบ) น. ผ้าไหม. (ส. เกาเศยฺย; ป. โกเสยฺย).