ผลการค้นหา

เถาวัลย์

หมายถึงน. พรรณไม้ที่เป็นเถา, พรรณไม้เลื้อย. (ป., ส. วลฺลิ, วลฺลี).

กะโลง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ลังไม้ฉำฉา, หีบไม้; (ถิ่น-พายัพ) โคลง.

ผลึ่ง

หมายถึง[ผฺลึ่ง] ก. บวมขึ้น, พองขึ้น. ว. เสียงดังอย่างเสียงของหนัก ๆ ตกลงที่พื้น, อาการที่ล้มหงายไปทันทีทันใด ในคำว่า ล้มผลึ่ง หงายผลึ่ง.

ฟาก

หมายถึงน. ฝั่ง, ข้าง, เช่น อยู่ฟากนี้ เรือข้ามฟาก ฟากฟ้า.

ข่มขวัญ

หมายถึงก. ทำให้ขวัญเสีย เช่น พูดข่มขวัญฝ่ายตรงข้าม.

คี่

หมายถึงว. จำนวนที่หารด้วย ๒ ไม่ลงตัว, เดี่ยว, ตรงข้ามกับ คู่.

ยู

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ไม้ยุงปัดทำด้วยต้นขัดมอน เรียกว่า ไม้ยู.

ตะพด

หมายถึงน. ไม้ถืออย่างหนึ่งทำด้วยไม้รวกเป็นต้น ยาวประมาณ ๑ เมตร.

ทำเสน่ห์

หมายถึงก. ทำให้เพศตรงข้ามหลงรักด้วยวิธีการทางไสยศาสตร์.

กระฉับกระเฉง

หมายถึงว. คล่องแคล่ว, กระปรี้กระเปร่าเหมาะแก่การ, ตรงข้ามกับ เงื่องหงอย, เฉื่อยชา.

แชล่ม

หมายถึง[ชะแล่ม] ว. สวย, งดงาม, แช่มช้อย, แฉล้ม หรือ แสล้ม ก็ใช้.

ไล่

หมายถึงน. ไม้ต่าง ๆ เรียกว่า ไม้ไล่.