ผลการค้นหา

เพ็จไม้

หมายถึงน. ไม้ไผ่ลำเล็กกว่าลำอื่น ๆ เนื้อเหนียวแข็ง. (พจน. ๒๔๙๓).

กระแพ้ง

หมายถึงน. ไม้ไผ่ที่ปล้องข้างในเป็นโรค มีสีดำ ๆ กลิ่นเหม็น, กำแพ้ง ก็ว่า.

ก้านคอ

หมายถึงน. ลำคอด้านหลัง.

เหลาชะโอน

หมายถึง[เหฺลา-] น. ชื่อปาล์มชนิด Oncosperma tigillaria Ridl. ในวงศ์ Palmae ขึ้นเป็นกอ ลำต้นมีหนามตามปล้อง.

ปลายน้ำ

หมายถึงน. สุดลำนํ้า.

แม่น้ำ

หมายถึงน. ลำนํ้าใหญ่ซึ่งเป็นที่รวมของลำธารทั้งปวง.

มด

หมายถึงน. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Formicidae ส่วนท้องปล้องที่ ๑ หรือปล้องที่ ๑ และปล้องที่ ๒ ซึ่งติดกับอกคอดกิ่ว ด้านหลังปล้องท้องดังกล่าวมีโหนกสูงขึ้น ซึ่งอาจจะโค้งมนหรือเป็นแผ่นแบน ลักษณะนี้ทำให้มดแตกต่างไปจากต่อ แตน และปลวก.

คลองส่งน้ำ

หมายถึงน. ลำนํ้าที่ขุดขึ้นเพื่อใช้ในการชลประทาน.

ไส้เดือน

หมายถึงน. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังหลายชนิด บางชนิดลำตัวมีปล้อง บางชนิดไม่มี ชนิดที่รู้จักดี คือ ไส้เดือนดิน (Pheretima peguana) ในวงศ์ Megascolecidae ลำตัวเป็นปล้อง มักมีชุกชุมตามดินชื้นร่วนซุย ตามใต้กองขยะมูลฝอย, ไส้เดือนฝอยรากปม (Meloidogyne javanica) ในวงศ์ Heteroderidae ลำตัวเป็นริ้วไม่เป็นปล้อง เป็นปรสิตตามรากผัก ถั่ว และต้นไม้.

ลำกระโดง

หมายถึงน. ลำนํ้าขนาดเล็กที่ขุดจากลำนํ้าขนาดใหญ่เพื่อชักนํ้าเข้านาเข้าสวน, ลำประโดง ก็ว่า.

กำแพ้ง

หมายถึงน. เรียกไม้ไผ่ที่ปล้องข้างในเป็นโรค มีสีดำ ๆ กลิ่นเหม็นว่า กำแพ้ง, กระแพ้ง ก็ว่า.

บอก

หมายถึงน. ปล้องไม้ไผ่มีข้อขังข้างก้นสำหรับใส่นํ้าเป็นต้น, มักใช้ว่า กระบอก.