ผลการค้นหา

ละเมอ

หมายถึงก. พูด ทำ หรือแสดงในเวลาหลับ, (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า หลงเพ้อ เช่น เขากลับไปนานแล้ว ยังละเมอว่าเขายังอยู่, มะเมอ ก็ว่า.

ปี๋

หมายถึงว. มักใช้ประกอบคำอื่น หมายความว่า ยิ่งกว่าปรกติ เช่น ดำปี๋ เค็มปี๋ แน่นปี๋.

ขาว

หมายถึงน. สีชนิดหนึ่งเหมือนสำลี. ว. มีสีอย่างสำลี, โดยปริยายหมายความว่า แจ่มแจ้ง, สะอาดบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน.

เจ้า

หมายถึงน. ผู้ค้าขายสิ่งของต่าง ๆ เช่น เจ้าผัก เจ้าปลา, ลักษณนามหมายความว่า ราย เช่น มีผู้มาติดต่อ ๓ เจ้า.

หนังเหนียว

หมายถึงว. อยู่ยงคงกระพัน เช่น ลือกันว่าโจรคนนี้หนังเหนียว ยิงไม่ออกฟันไม่เข้า, โดยปริยายหมายความว่า มีประสบการณ์มากรู้เท่าทันไปทุกสิ่งทุกอย่าง.

หว่าน

หมายถึงก. โปรย เช่น หว่านทาน, สาดให้กระจาย, เช่น หว่านข้าวเปลือก, โดยปริยายหมายความว่า แจกจ่ายไปทั่ว ๆ เช่น หว่านเงิน.

รูดม่าน

หมายถึงก. ดึงม่านหรือม่านบังตาให้เลื่อนไปตามราวเพื่อปิดหรือเปิด; โดยปริยายหมายความว่า สิ้นสุด, จบ, เช่น รูดม่านชีวิต.

ตายด้าน

หมายถึงก. หมดความรู้สึกทางสัมผัส, ไม่มีความรู้สึกเหมือนอย่างที่เคยมี; โดยปริยายหมายความว่า หยุดเจริญก้าวหน้า ติดอยู่แค่นั้น.

โพล่ง

หมายถึง[โพฺล่ง] ว. ใช้ประกอบกับคำ พูด เป็น พูดโพล่ง หมายความว่า พูดอย่างไม่ยับยั้ง; เสียงดังอย่างเสียงกระโดดลงไปในนํ้า.

ไม้มือ

หมายถึงน. คำเข้าคู่กัน หมายความว่า มือที่เคลื่อนไหว เช่น ไม้มืออยู่ไม่สุข ทำไม้ทำมือ, ใช้ว่า มือไม้ ก็มี.

บิดา

หมายถึงน. พ่อ (ใช้ในที่สุภาพ), โดยปริยายหมายความว่า ผู้ให้กำเนิด เช่น บิดาแห่งประวัติศาสตร์, บิดร ก็ว่า. (ป. ปิตา; ส. ปิตฺฤ).

อาณาจักร

หมายถึงน. เขตแดนที่อยู่ในอำนาจปกครองของประเทศหนึ่ง ๆ; อำนาจปกครองทางบ้านเมือง, คู่กับ ศาสนจักร ซึ่งหมายความว่า อำนาจปกครองทางศาสนา.