ผลการค้นหา

เป่ามนตร์

หมายถึงก. เสกคาถาแล้วเป่าลงไปที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายมีกระหม่อมเป็นต้น.

ผู้

หมายถึงน. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน เช่น ศาลเป็นผู้ตัดสิน; คำใช้ประกอบคำกริยาหรือประกอบคำวิเศษณ์ให้เป็นนามขึ้น เช่น ผู้กิน ผู้ดี. ว. คำบอกเพศ หมายความว่า ตัวผู้ เช่น ม้าผู้ วัวผู้. ส. ที่, ซึ่ง, เช่น บุคคลผู้กระทำความดีย่อมได้รับความสุข.

มือมืด

หมายถึงน. ผู้ที่ลอบทำความผิดอย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งเหลือรู้เหลือเห็นว่าเป็นใคร.

ทำท่า

หมายถึงก. แสดงกิริยาหรืออาการอย่างใดอย่างหนึ่ง.

ขบวนการ

หมายถึงน. กลุ่มบุคคลที่รวมกันเพื่อดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง.

ฝ่า

หมายถึงก. กล้าผ่าน (เข้าไปหรือออกมา) หรือฝืนอยู่ในที่อันตราย, ทนรับ, ทนสู้, เช่น ฝ่าอุปสรรค ฝ่าอันตราย; ทวน เช่น ฝ่ากระแสคลื่น.

ยุขึ้น

หมายถึงก. หนุนให้ทำอะไรก็ทำตาม.

ล่วงว่า

หมายถึงก. บังอาจว่าเขา, กล่าวต่อไปอีกเฉพาะสิ่งใดสิ่งหนึ่ง.

ยั่วยุ

หมายถึงก. ยุให้เกิดอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง.

วณิชชากร

หมายถึงน. ผู้ทำการค้าขาย, พวกพ่อค้า. (ป.).

รู้เองเป็นเอง

หมายถึงก. ว่าแต่ผู้อื่น ตัวเองก็ทำเช่นนั้น, ทำนองเดียวกับ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง.

ห้าวหาญ

หมายถึงก. กล้าอย่างยอมเสี่ยงอันตราย เช่น ทหารไทยออกรบอย่างห้าวหาญ.