ผลการค้นหา

ปัจฉาภัต

หมายถึงน. เวลาภายหลังบริโภคอาหาร คือ ตั้งแต่เที่ยงแล้วไป. (ป.).

กลางดึก

หมายถึงน. เวลากลางคืนตอนดึก ประมาณตั้งแต่เที่ยงคืนไป.

มัธยันห์

หมายถึง[มัดทะยัน] น. เวลากลางวัน, เที่ยงวัน. (ส. มธฺยาหฺน).

อรรธนิศา

หมายถึง[อัดทะนิสา] น. เวลาเที่ยงคืน. (ส.).

แม่น

หมายถึงว. เที่ยง, แน่วแน่, เช่น ยิงปืนแม่น, ไม่ผิด, ถูกต้อง, เช่น จำแม่น.

เล็งระดับ

หมายถึงก. ใช้เครื่องมือวัดหาความเที่ยงและความเสมอกันทั้งทางนอนและทางดิ่ง.

สิ้นใจ

หมายถึงก. ขาดใจ, ตาย, เช่น เขาพึ่งสิ้นใจเมื่อเที่ยงนี้เอง, สิ้นลม หมดลม หรือ หมดอายุ ก็ว่า.

สัสตทิฐิ

หมายถึงน. ลัทธิที่ถือว่าโลกและวิญญาณเป็นของเที่ยงไม่เสื่อมสูญ. (ป. สสฺสตทิฏฺ).

อเนจอนาถ

หมายถึง[อะเหฺน็ดอะหฺนาด] ก. สลดใจเป็นอย่างยิ่ง. (ป. อนิจฺจ ว่า ไม่เที่ยง + อนาถ ว่า ไม่มีที่พึ่ง).

อนิจ,อนิจ-

หมายถึง[อะนิด, อะนิดจะ-] ว. ไม่ยั่งยืน, ไม่เที่ยง, ชั่วคราว, ไม่แน่นอน. (ป. อนิจฺจ; ส. อนิตฺย).

สัสต,สัสต-

หมายถึง[สัดสะตะ-] ว. เที่ยง, แน่นอน, คงที่, ถาวร. (ป. สสฺสต; ส. ศาศฺวต).

ไตรลักษณ์

หมายถึง[-ลัก] น. ลักษณะที่เป็นสามัญทั่วไป ๓ ประการ คือ ความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์ ความมิใช่ตัวตน.