ผลการค้นหา

กาหลง

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Bauhinia acuminata L. ในวงศ์ Leguminosae ปลายใบหยักเว้าลึก ดอกใหญ่ สีขาว ออกเป็นช่อสั้นตามง่ามใบ.

ขน

หมายถึงน. ชื่อหญ้าชนิด Brachiaria mutica (Forssk.) Stapf ในวงศ์ Gramineae ขึ้นในที่ชื้นและชายนํ้า ข้อ กาบใบ และใบมีขน ใช้เป็นอาหารสัตว์, ปล้องขน ก็เรียก.

ตะลิงปลิง

หมายถึง[-ปฺลิง] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Averrhoa bilimbi L. ในวงศ์ Oxalidaceae ใบคล้ายใบมะยม ผลยาวคล้ายมะดันแต่มีร่องตื้น ๆ รสเปรี้ยว.

ง่าย้อย

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Hydnocarpus kurzii Warb. ในวงศ์ Flacourtiaceae ใบรูปไข่แกมรูปใบหอก ผลกลม สีน้ำตาล.

เข้าเศียร

หมายถึงก. เอาไพ่ตอง ๓ ใบพวกเดียวกันแต่ไม่เหมือนกันมาเข้าชุดกันเป็น ๑ เศียร.

ไม้ญี่ปุ่น

หมายถึงน. ไม้ดัดแบบหนึ่งที่มีหุ่นย่อมาจากธรรมชาติของต้นไม้ในป่าไม่มีการแต่งช่อหรือพุ่มใบ.

ลิ้นกบ

หมายถึงน. ไม้แบน ๆ สำหรับประกับใบกบไสไม้ให้แน่น.

โศก

หมายถึงว. สีเขียวอ่อนอย่างสีใบอโศกอ่อน เรียกว่า สีโศก.

พรหมโองการ

หมายถึงน. ชื่อไม้ทำรูปเหมือนใบมะตูมติดที่โรงพิธี.

เข้าคู่

หมายถึงก. เอาไพ่ตอง ๒ ใบที่เหมือนกันมาเข้าชุดกันเป็น ๑ คู่; ไปด้วยกันได้อย่างดี.

เฉียงพร้าดำ

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Justicia ventricosa Wall. ในวงศ์ Acanthaceae ต้นสูงได้ถึง ๓ เมตร ใบออกตรงข้ามกัน ปลายและโคนใบแหลม ดอกสีขาวประแดง ออกเป็นช่อแน่นที่ปลายกิ่ง ต้นและใบใช้ทำยาได้, บัวฮาดำ ก็เรียก.

สะเดา

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Azadirachta indica Juss. var. siamensis Valeton ในวงศ์ Meliaceae ใบมีรสขม ใบอ่อนและช่อดอกกินได้และใช้ทำยาได้.