ตัวกรองผลการค้นหา
ใจเมือง
หมายถึงว. ศูนย์กลางของเมือง, กลางเมือง เช่น เกิดเรื่องที่กลางใจเมือง.
ใจบาป,ใจบาปหยาบช้า
หมายถึงว. มีใจฝักใฝ่ในทางชั่วร้าย.
เข็นครกขึ้นเขา
หมายถึง(สำ) ก. ทำงานที่ยากลำบากอย่างยิ่งโดยต้องใช้ความเพียรพยายามและอดทนอย่างมาก หรือบางทีก็เกินกำลังความสามารถหรือสติปัญญาของตน.
หนักไม่เอา เบาไม่สู้
หมายถึง(สำ) ว. ไม่มีความอดทนที่จะทำการงาน.
เข็นครกขึ้นภูเขา
ตะเบ็ง
หมายถึงก. เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร.
พ้นวิสัย
หมายถึงว. เกินความสามารถ, ที่ไม่อาจเป็นไปได้หรือไม่สามารถจะกระทำได้.
เติบ
หมายถึงว. มากเกินสมควร เช่น กินกับเติบ.
ว้า
หมายถึงว. ว่าง, เปลี่ยวใจ, เปล่าใจ, ใจหาย.
หฤทัยพันธน์
หมายถึงว. ผูกใจ, ชวนใจ, จับใจ. (ส.).
ใจสูง
หมายถึงว. มีใจที่อบรมมาดี, มีใจใฝ่ในทางดี.
ร่วมมือ
หมายถึงก. พร้อมใจช่วยกัน.