ผลการค้นหา

กอง

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ถนน, ทางเดิน, เช่น กางกอง ว่า กลางถนน.

เขยก

หมายถึง[ขะเหฺยก] ก. อาการที่เดินหรือวิ่งด้วยปลายเท้าอย่างคนเท้าเจ็บ, อาการที่เดินหรือวิ่งเอียงไปข้างใดข้างหนึ่งอย่างคนขาพิการ.

ต้อเนื้อ,ต้อลิ้นหมา

หมายถึงน. โรคตาซึ่งเกิดจากเยื่อตางอกไปบนกระจกตา. (อ. pterygium).

ตาบ

หมายถึงน. เครื่องประดับคอหรืออกเป็นแผ่น ๆ ถ้าเป็นตาบสำหรับม้าประดับที่หน้าผาก.

เข้าไส้

หมายถึง(ปาก) ว. ถึงอกถึงใจ เช่น นักมวยคู่นี้ชกกันมันเข้าไส้; มากที่สุด เช่น เกลียดเข้าไส้.

สะบักจม

หมายถึงก. อาการที่ปวดเมื่อยบริเวณสะบักเพราะเลือดเดินไม่สะดวก.

สำเภา

หมายถึงน. ชื่อเรือเดินทะเลชนิดหนึ่งแบบจีน แล่นด้วยใบ.

สุก

หมายถึงก. เดินจบพ้นกระดานไปแล้ว (ใช้แก่การเล่นดวด).

หัวฟัดหัวเหวี่ยง

หมายถึงว. อาการที่โกรธจัด เช่น เขาโกรธจัด เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป.

ไม้ถ่อ

หมายถึงน. ไม้สำหรับยันแล้วดันให้เรือหรือแพเดินหรือหยุด.

ย่ำต๊อก

หมายถึงก. เดินย่ำไปเรื่อย ๆ เพราะไม่มีรถหรือค่ารถเป็นต้น.

เรือโบต

หมายถึงน. เรือเล็กเป็นส่วนอุปกรณ์ของเรือเดินทะเลขนาดใหญ่.