ผลการค้นหา

บทบงสุ์

หมายถึง[บดทะ-] น. ละอองเท้า. (ป.).

มัญชีร,มัญชีร-

หมายถึง[มันชีระ-] น. กำไลเท้า. (ส.).

กระแบะ,กระแบะ,กระแบะมือ

หมายถึงน. ขนาดเท่าฝ่ามือ.

ตะเกียง

หมายถึงน. หน่อสับปะรดที่แตกออกจากโคนขั้วของผล, หน่อกล้วยไม้ประเภทหวายที่แตกออกจากข้อ.

ตาปลา

หมายถึงน. เนื้อซึ่งด้านเป็นไตแข็งคล้ายตาของปลา มักเป็นที่ฝ่าเท้าหรือนิ้วเท้า.

กระเจิดกระเจิง

หมายถึงว. แตกหมู่เพ่นพ่านไป, เตลิดไป, เช่น กองทัพข้าศึกถูกตีแตกกระเจิดกระเจิงไป. (ดู กระเจอะกระเจิง).

มือห่างตีนห่าง

หมายถึง(สำ) ว. สุรุ่ยสุร่าย; เลินเล่อ, สะเพร่า, ไม่ระมัดระวัง.

จับปลาสองมือ

หมายถึง(สำ) ก. หมายจะเอาให้ได้ทั้ง ๒ อย่าง, เสี่ยงทำการ ๒ อย่างพร้อม ๆ กัน ซึ่งอาจไม่สำเร็จทั้ง ๒ อย่าง.

ปัณหิ

หมายถึงน. ส้นเท้า. (ป.; ส. ปารฺษณิ).

บาด

หมายถึงก. ทำให้เกิดเป็นแผลหรือรอยขีดข่วนอย่างของมีคมบาด เช่น มีดบาด แก้วบาด หญ้าคาบาด. น. แผล.

ฟาย

หมายถึงก. เอาอุ้งมือตัก.

ถนัดซ้าย

หมายถึงว. ที่ทำได้คล่องแคล่วด้วยมือซ้าย.