ผลการค้นหา

เปื่อย

หมายถึงว. ที่ขาดง่าย เช่น ด้ายเปื่อย, ที่หลุดจากกันง่าย เช่น ผ้าเปื่อย, ยุ่ยง่าย เช่น เนื้อเปื่อย, ที่มีน้ำเหลืองเยิ้ม เช่น แผลเปื่อย.

โหย่ง

หมายถึง[โหฺย่ง] ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น โหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น โหย่งฟาง โหย่งผม โหย่งเส้นบะหมี่, หย่ง ก็ว่า.

ปลาตกน้ำตัวโต

หมายถึง(สำ) น. สิ่งที่เสียหรือสูญหายไปมักดูมีค่ามากเกินความเป็นจริง.

ตู่

หมายถึงก. กล่าวอ้างหรือทึกทักเอาของผู้อื่นว่าเป็นของตัว, กล่าวอ้างผิดตัว ผิดสิ่ง ผิดเรื่อง.

บังไพร

หมายถึงก. เสกกิ่งไม้ถือบังตัวให้สัตว์เห็นเป็นป่าไม่เห็นตัวคน ใช้ในการคล้องช้างเป็นต้น.

ยอดดี

หมายถึงว. ดีที่สุด เช่น รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี.

อุ้ยอ้าย

หมายถึงว. ไม่คล่องแคล่ว, เคลื่อนตัวยากอย่างคนอ้วน.

ขว้างงูไม่พ้นคอ

หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรแล้วผลร้ายกลับมาสู่ตัวเอง.

เจ้าไข้

หมายถึงน. เจ้าของคนไข้, ผู้รับผิดชอบในตัวคนไข้.

ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงา

หมายถึง(สำ) ก. ให้รู้จักฐานะของตนและเจียมตัว.

มุขโถง

หมายถึงน. มุขที่ยื่นออกมาจากตัวอาคาร ไม่มีฝากั้น.

ระด่าว

หมายถึงว. อาการที่ดิ้นสั่นรัวไปทั้งตัว, เร่าร้อน.