ผลการค้นหา

บรรเลง

หมายถึง[บัน-] ก. ทำเพลงด้วยเครื่องดุริยางค์ให้เป็นที่เจริญใจ.

ฉุยฉาย

หมายถึงน. ชื่อเพลงร้องและท่ารำแบบหนึ่ง. ว. กรีดกราย.

ปี่แก้ว

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง ที่แยกเป็นปี่แก้วน้อย.

ลาย

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ทำนองเพลงที่ใช้ตีโปงลาง.

ถอดความ

หมายถึงก. แปลให้เข้าใจความได้ง่ายขึ้น.

ช้า

หมายถึงน. ชื่อเพลงในบทละคร เรียกว่า เพลงช้า, ชื่อเพลงบทละครอื่น ๆ มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า ช้า เช่น ช้าปี่ ช้าหวน ช้าครวญ ช้ากล่อม. ก. ขับ, กล่อม.

กระแตไต่ไม้

หมายถึงน. ชื่อกลบท ตัวอย่างว่า หมายหมองมาดสวาทน้องมาดหมองหมาย; ชื่อเพลง เดิมเป็นของชาวเหนือพวกกะเหรี่ยง บัดนี้ใช้เป็นเพลงโหมโรงหรือเพลงเสภา ทำตอนรื่นเริง.

ลูกแซ็ก

หมายถึงน. เครื่องดนตรีสากลชนิดหนึ่ง ใช้เขย่าทำเสียงประกอบเพลง มักใช้แก่เพลงลาติน, ลูกซัด ก็ว่า.

กัลยาณมิตร

หมายถึง[กันละยานะมิด] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.

ดนตรีกรรม

หมายถึง(กฎ) น. งานเกี่ยวกับเพลงที่แต่งขึ้นเพื่อบรรเลงหรือขับร้องไม่ว่าจะมีทำนองและคำร้องหรือมีทำนองอย่างเดียว และหมายความรวมถึงโน้ตเพลงหรือแผนภูมิเพลงที่ได้แยกและเรียบเรียงเสียงประสานแล้ว.

ขับไม้บัณเฑาะว์

หมายถึง[-บันเดาะ] น. วิธีบรรเลงอย่างหนึ่ง; ชื่อเพลงไทยชนิดหนึ่ง.

ชำนาญเกลากลอน

หมายถึงน. ชื่อโคลงโบราณแบบหนึ่ง; ชื่อเพลงปี่พาทย์ทำนองหนึ่ง. (ดึกดำบรรพ์).