ผลการค้นหา

ป่ายปีน

หมายถึงก. ปีนหรือตะกายขึ้นไปด้วยความยากลำบาก, ปีนป่าย ก็ว่า.

ปีนป่าย

หมายถึงก. ปีนหรือตะกายขึ้นไปด้วยความยากลำบาก, ป่ายปีน ก็ว่า.

กระเสือกกระสน

หมายถึงว. ดิ้นรนเพื่อให้พ้นความทุกข์ยากเป็นต้น.

ประตยาค

หมายถึง[ปฺระตะยาก] ก. ประจาค. (ส. ปฺรตฺยาค).

เข็ญ

หมายถึง[เข็น] ว. ยาก, ยากจน, เช่น ลำบากแสนเข็ญ.

ทรภิกษ์

หมายถึงน. การขาดแคลนอาหาร, ข้าวยากหมากแพง.

แสก

หมายถึงน. แนวที่อยู่ระหว่างกลาง ในคำว่า แสกผม แสกหน้า. ก. แบ่งผมออกเป็น ๒ ส่วนเท่า ๆ กัน เรียกว่า แสกกลาง, ถ้าไม่เท่ากัน เรียกว่า แสกข้าง. ว. เรียกผมที่หวีแบ่งออกเป็น ๒ ส่วนเท่า ๆ กันว่า ผมแสกกลาง, เรียกผมที่หวีแบ่งออกเป็น ๒ ส่วนไม่เท่ากันว่า ผมแสกข้าง.

ยักเอว

หมายถึงก. เอียงตัวท่อนบนไปข้างใดข้างหนึ่ง ส่วนลำตัวท่อนล่างตั้งตรง เป็นท่าประกอบการรำไทยท่าหนึ่ง.

ปอย

หมายถึงน. กลุ่มก้อนหรือกระจุกเล็ก ๆ ของสิ่งที่เป็นเส้นเป็นฝอยอย่างเส้นด้าย หญ้า ผม หรือขน เช่น ปอยผม, ลักษณนามเรียกกระจุกหรือกลุ่มก้อนของสิ่งเช่นนั้น เช่น ผมปอยหนึ่ง ผม ๒ ปอย.

พรืด

หมายถึงว. ครืด, ดาษไป, เช่น ดอกไม้เต็มพรืด, พรึ่ด ก็ว่า.

เต็มรัก

หมายถึง(ปาก) ว. เต็มที่, เต็มแรง, อย่างจัง, เต็มเปา ก็ว่า.

อาชญากร

หมายถึง[อาดยากอน, อาดชะยากอน] น. ผู้ก่ออาชญากรรม, ผู้กระทำความผิดที่เป็นคดีอาญา.