ผลการค้นหา

ฮุบ

หมายถึงก. งับเอาเข้าไว้ในปาก เช่น ปลาฮุบเหยื่อ, โดยปริยายหมายถึงรวบเอาเป็นของตน เช่น ฮุบที่ดินของรัฐมาเป็นของตน.

จิก

หมายถึงก. กิริยาที่เอาจะงอยปากสับอย่างอาการของนกเป็นต้น, กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายคมหรือแหลมกดลงพอให้ติดอยู่ เช่น เอาเล็บจิกให้เป็นรอย เอาปลายเท้าจิกดินให้อยู่; (ปาก) โขกสับเมื่อเป็นต่อ เช่น เมื่อได้ท่าก็จิกเสียใหญ่.

ประหัตประหาร

หมายถึง[ปฺระหัดปฺระหาน] ก. ประหาร, เอาถึงเป็นถึงตาย.

หางแกละ

หมายถึง[-แกฺละ] น. ผมที่เอาไว้เป็นแหยมที่แง่ศีรษะ.

อปหาร

หมายถึง[อะปะ-] น. การปล้น, การขโมย; การเอาไป. (ป., ส.).

อวชัย

หมายถึง[อะวะ-] น. ความเอาไว้ในเงื้อมมือ, การปราบปราม. (ป., ส.).

แล่เนื้อเถือหนัง

หมายถึงก. บีบบังคับเอาทรัพย์สินจนอีกฝ่ายหนึ่งยากแค้น.

ฟันคลื่น

หมายถึงก. แล่นเอาหัวเรือตัดคลื่นไป.

ฟายน้ำตา

หมายถึงก. เอามือเช็ดน้ำตาที่อาบหน้าอยู่.

ไขว้เขว

หมายถึงก. สับกัน; (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า เอาของไปจำนำ.

ตะกุย

หมายถึงก. เอามือหรือเท้าเป็นต้นคุ้ยหรือข่วน.

ทรหวล

หมายถึง[ทอระ-] (กลอน) ว. พัดหอบเอาไป.