ผลการค้นหา

ศอก

หมายถึงน. ส่วนของแขน ตรงข้ามกับข้อพับ, ข้อศอก ก็ว่า; ช่วงของแขนตั้งแต่ปลายสุดของข้อพับไปถึงปลายนิ้วกลาง; มาตราวัดตามวิธีประเพณี ๑ ศอก เท่ากับ ๒ คืบ.

เบื้อง

หมายถึงน. ทาง, ข้าง, ด้าน, (ใช้ในลักษณะที่เริ่มต้นไปถึงปลาย สูงตํ่า หรือซ้ายขวา เป็นต้น) เช่น เบื้องต้น เบื้องปลาย เบื้องบน เบื้องล่าง เบื้องซ้าย เบื้องขวา.

กาบพรหมศร

หมายถึงน. ชื่อกาบกระหนกชนิดหนึ่งที่ประกอบกับโคนเสา เช่น เสาบุษบก มีลักษณะคล้ายอินทรธนูละคร.

ลืม

หมายถึงก. หายไปจากความจำ, นึกไม่ได้, นึกไม่ออก, เช่น เขาลืมความหลัง ลืมชื่อเพื่อน, ระลึกไม่ได้เพราะขาดความเอาใจใส่เป็นต้น เช่น ลืมทำการบ้าน ลืมรดน้ำต้นไม้.

ลุ่นตุ้น,ลุ่นโตง

หมายถึงว. มีตอนปลายสุดหายเหี้ยนไปหมด เช่น นิ้วลุ่นตุ้น หางลุ่นโตง.

ปัจจันตประเทศ

หมายถึงน. ประเทศปลายเขตแดน, ในวินัยหมายถึงที่อยู่นอกออกไปจากมัชฌิมประเทศ. (ป.).

พู่กัน

หมายถึงน. เครื่องเขียนหนังสือหรือระบายสี ตอนปลายเป็นพู่ทำด้วยขนสัตว์.

ขอแกว

หมายถึงน. ไม้ยาว ๆ ที่ผูกเบ็ดที่ปลาย สำหรับชักกบในรู.

จมูกข้าว

หมายถึงน. ส่วนปลายของเมล็ดข้าวที่ติดกับก้านดอก เป็นส่วนที่ต้นอ่อนงอก.

ตีนเต่า

หมายถึงน. เรียกกล้วยลูกเล็ก ๆ ที่อยู่ปลายเครือว่า กล้วยตีนเต่า.

กระเบา

หมายถึงน. กระบี่ชนิดหนึ่ง ปลายแหลมเรียวอย่างหางกระเบน เรียกว่า กระเบาหางกระเบน.

แตรฝรั่ง

หมายถึงน. แตรที่มีปลายบานอย่างดอกลำโพง เป็นเครื่องดนตรีที่ดัดแปลงมาจากของฝรั่ง, แตรลำโพง ก็เรียก.