ผลการค้นหา

ปรั่น,ปรั้น

หมายถึง[ปฺรั่น, ปฺรั้น] ว. เสียงแปร้น เช่น ร้องก้องปรั่นประดิรพยทั่วแล. (ม. คำหลวง สักบรรพ).

เปิ๊บ

หมายถึงว. เสียงร้องเช่นนั้นอย่างเสียงอีเก้งร้อง.

แป๊ด

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงบีบแตร, แป๊น ก็ว่า.

แป๊น

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงบีบแตร, แป๊ด ก็ว่า.

แควก

หมายถึง[แคฺวก] ว. เสียงดังอย่างเสียงผ้าขาด.

อู๋อี๋

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงชักคันซอ.

โอ้ก

หมายถึงก. อาเจียน. ว. เสียงอย่างเสียงอาเจียน.

หึ่ง,หึ่ง,หึ่ง ๆ

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฆ้อง เสียงผึ้งหรือแมลงภู่เป็นต้นบิน เช่น เสียงฆ้องดังหึ่ง เสียงผึ้งบินหึ่ง ๆ.

ระทึง

หมายถึงว. เสียงหึ่ง ๆ อย่างเสียงผึ้ง.

แหมะ,แหมะ,แหมะ ๆ

หมายถึง[แหฺมะ] ว. เสียงดังอย่างเสียงน้ำหยด.

ดัง

หมายถึงว. บังเกิดเสียงขึ้นหรือทำให้เสียงบังเกิดขึ้นอย่างแรง เช่น กลองดัง พูดดัง เสียงดัง.

กึก

หมายถึงว. เสียงของแข็ง ๆ กระทบกัน; ทันที เช่น หยุดกึก; (กลอน) ดังก้อง เช่น กึกฟ้าหล้าหล่มธรณี. (สมุทรโฆษ).