ผลการค้นหา

อี

หมายถึงน. คำประกอบหน้าชื่อการเล่นบางอย่าง เช่น อีตัก อีขีดอีเขียน; คำประกอบหน้าชื่อท่าในการเล่นบางอย่าง เช่น อีงุ้ม อีเข่า ในการเล่นสะบ้า อีรวบ อีกาเข้ารัง ในการเล่นหมากเก็บ.

ของเล่น

หมายถึงน. ของสำหรับเด็กเล่นเพื่อให้สนุกหรือเพลิดเพลิน.

เขามอ

หมายถึงน. เขาจำลองที่ทำไว้ดูเล่นในบ้านเป็นต้น.

ควักลงหลุม

หมายถึงน. การเล่นชนิดหนึ่งของเด็ก ดีดเบี้ยลงหลุม.

ว่าบาป

หมายถึงแต่จะว่าไปแล้วก็..., ว่าไป, ทำเป็นเล่นไป มักใช้เพื่อ contrast กับประโยคก่อนหน้า

ลูกแชร์

หมายถึงน. ผู้เล่นแชร์ ยกเว้นเท้าแชร์.

ประสานเสียง

หมายถึงก. ร้องเพลงหรือเล่นดนตรีเป็นหมู่ให้มีเสียงกลมกลืนกัน.

เผลาะแผละ

หมายถึง[-แผฺละ] น. ลูกโป่งแก้วที่เด็กเป่าเล่น.

เขย่งเก็งกอย

หมายถึงก. กระโดดตีนเดียว. น. ชื่อการเล่นของเด็กอย่างหนึ่ง.

กบแจะ

หมายถึง(ปาก) ก. แตะ, กระทบ, ประกบกัน, (ใช้เฉพาะการเล่นอย่างเล่นโยนหลุม โดยโยนสตางค์หรือเบี้ยให้ไปแตะหรือประกบกัน), แจะ ก็ว่า.

หลอกล้อ

หมายถึงก. ทำกิริยาอาการเย้าเล่น, ล้อหลอก ก็ว่า.

ยักเงี่ยง

หมายถึงก. หมอบลงและขยับศอกไปมา เป็นท่าหนึ่งของการเล่นเสือข้ามห้วย.