ผลการค้นหา

ตะพง

หมายถึง(แบบ) ว. ตะโพง เช่น แล้วตะพงพายรีบกลับไป. (นิ. เมืองเทศ).

ทักขิณาบถ

หมายถึงน. เมืองแถบใต้, ประเทศฝ่ายทิศใต้. (ป.).

เมืองขึ้น

หมายถึงน. เมืองที่เป็นข้าขอบขัณฑสีมา, ประเทศที่อยู่ในปกครองของประเทศอื่น.

ประกบตัว

หมายถึงก. ติดตามอย่างใกล้ชิด เช่น ตำรวจประกบตัวผู้ร้าย, คุมตัวอย่างใกล้ชิด เช่น ประกบตัวผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามในการเล่นฟุตบอลเป็นต้น.

อะดุง

หมายถึง(กลอน) ว. สูงส่ง, ไม่มีที่เปรียบ, เลิศ, เช่น ศรีสิทธิฤทธิชัย ไกรกรุงอะดุงเดชฟุ้งฟ้า. (ลอ).

หมิ่นเหม่

หมายถึงว. อาการที่เข้าไปหรืออยู่ในสถานที่หรือสถานการณ์ใกล้อันตรายหรือเสียหายเป็นต้น, ล่อแหลม.

ทุกที

หมายถึงว. อาการที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นหรือลดลงทุกขณะ เช่น ห่างออกไปทุกที ใกล้เข้ามาทุกที.

เข้าตรีทูต

หมายถึงว. มีอาการหมดความรู้สึกเมื่อใกล้จะตาย, อาการหนักปางตาย.

หน้าขึ้นนวล

หมายถึงน. หน้าของคนใกล้จะตาย มักจะดูนวลกว่าปรกติ ซึ่งคนโบราณเชื่อกันว่าคนบางคนที่ทำบุญกุศลไว้มากเมื่อใกล้จะตายหน้ามักจะขึ้นนวล.

ติดจะ

หมายถึงว. ค่อนข้าง, ใกล้ข้าง, เช่น เห็นรอยขาดอยู่นิดติดจะเก่า. (อิเหนา).

รอน ๆ

หมายถึงว. อ่อนแสง (ใช้แก่พระอาทิตย์เวลาใกล้คํ่า) เช่น แสงตะวันรอน ๆ, อาการที่ใกล้จะขาดหรือสิ้นสุดลง ในความว่า ใจจะขาดอยู่รอน ๆ.

บาทมูล

หมายถึง[บาดทะมูน] น. ที่ใกล้เท้า, แทบฝ่าเท้า. (ป.).