ผลการค้นหา

เซา

หมายถึงก. หยุดชะงัก, หย่อนลงกว่าเดิม, เพลาลง. ว. ง่วงงุน, เหงาหงอย.

เลา

หมายถึงน. ไม้ลองในหรือกระบอกสำหรับสอดเพลาในดุมเกวียน.

กระโปก

หมายถึงน. เครื่องเกวียนสำหรับยึดเพลา ติดอยู่กับตัวทูบ.

กะก่อง

หมายถึง(กลอน) ว. งดงาม เช่น คางเพลาคือกลวิมลกัณ- ฐกะก่องคือแสงสรวล. (สมุทรโฆษ).

จิงโจ้

หมายถึงน. เครื่องป้องกันใบจักรเรือไม่ให้สวะเข้าไปปะกันกระทบ และกันไม่ให้เพลาแกว่ง.

อณิ

หมายถึงน. ลิ่ม, สลัก, ลิ่มที่สลักปลายเพลาไม่ให้ลูกล้อหลุด; ขอบ, ที่สุด. (ป., ส. อาณิ).

แบรก

หมายถึง[บะแหฺรก] (กลอน) น. แปรก, เครื่องเกวียนหรือรถชนิดหนึ่งสำหรับประกบหัวเพลากับคานกันลูกล้อไม่ให้เลื่อนหลุด.

เรือโป๊ะจ้าย

หมายถึงน. เรือลำเลียงหรือบรรทุกของชนิดหนึ่ง เป็นเรือขนาดใหญ่ต่ออย่างแบบตะวันตก แต่มีเสาเพลาใบเป็นอย่างสำเภา, เรือโป๊ะ ก็เรียก.

โป๊ะจ้าย

หมายถึงน. เรือลำเลียงหรือบรรทุกของชนิดหนึ่ง เป็นเรือขนาดใหญ่ ต่ออย่างแบบตะวันตก แต่มีเสาเพลาใบเป็นอย่างสำเภา, เรือโป๊ะ ก็เรียก.

ล้อเลื่อน

หมายถึงน. คำรวมเรียกรถต่าง ๆ; (กฎ) ยานพาหนะอันประกอบด้วยเพลาและล้อซึ่งเคลื่อนไปด้วยกำลังคนหรือสัตว์ เช่น รถ เกวียน.

กัณฐกะ

หมายถึง[-ถะกะ] น. เครื่องประดับคอ เช่น คางเพลาคือกลวิมลกัณ- ฐกก่องคือแสงสรวล. (สมุทรโฆษ). (ป., ส.).

จงกรมแก้ว

หมายถึงน. พระพุทธรูปปางหนึ่งยืนย่างพระบาทซ้าย พระหัตถ์ทั้ง ๒ ประสานพระเพลา มีเรือนแก้ว. (พุทธเจดีย์).