ผลการค้นหา

อุปสัมปทาเปกข์,อุปสัมปทาเปกษ์

หมายถึง[อุปะสำปะทาเปก, อุบปะสำปะทาเปก] น. “ผู้เพ่งอุปสมบท” คือ นาคที่บรรพชาเป็นสามเณรแล้วและจะขอบวชเป็นภิกษุต่อไป. (ป. อุปสมฺปทาเปกฺข; ส. อุปสมฺปทาเปกฺษ).

ปรามาส

หมายถึง[ปะรามาด] น. การจับต้อง, การลูบคลำ. (ป.).

ปสุต

หมายถึง[ปะ-] ก. ประสูต. (ป.; ส. ปฺรสูต).

ปฏิภาณ,ปฏิภาณ-

หมายถึง[ปะติพาน, ปะติพานะ-, ปะติพานนะ-] น. เชาวน์ไวในการกล่าวแก้หรือโต้ตอบเป็นต้นได้ฉับพลันทันทีและแยบคาย. (ป.).

ปณาม

หมายถึง[ปะนาม] ก. ประณาม. (ป.; ส. ปฺรณาม).

ปริมาณ

หมายถึง[ปะริมาน] น. กำหนดความมากน้อยของจำนวน.

ปลิโพธ

หมายถึง[ปะลิโพด] น. ความกังวล, ความห่วงใย. (ป.).

ปวุติ

หมายถึง[ปะวุดติ] น. ความเป็นไป, เรื่องราว. (ป. ปวุตฺติ).

อุปริมปริยาย

หมายถึง[-ปะริยาย] น. เนื้อความอันสูงสุด.

อปโลกน์,อปโลกน์,อุปโลกน์

หมายถึง[อะปะโหฺลก, อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก] ก. ยกกันขึ้นไป เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า. (ป. อปโลกน).

อุปโลกน์

หมายถึง[อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก] ก. ยกกันขึ้นเป็น เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า, อปโลกน์ ก็ว่า. (ป. อปโลกน).

อุปนัย

หมายถึง[อุปะ-, อุบปะ-] น. วิธีการใช้เหตุผลที่ดำเนินจากส่วนย่อยไปหาส่วนรวม, คู่กับ นิรนัย. (อ. induction).