ผลการค้นหา

อัปฏิฆะ

หมายถึง[อับปะติคะ] ว. ไม่ระคายใจ, ไม่เคืองใจ, ไม่แค้นเคือง. (ป. อปฺปฏิฆ).

ใจยักษ์

หมายถึงว. มีใจดุร้าย, มีใจอำมหิต, บางทีก็ใช้คู่กับ ใจมาร เป็น ใจยักษ์ใจมาร.

ตบหัวลูบหลัง

หมายถึง(สำ) ก. ทำหรือพูดให้กระทบกระเทือนใจในตอนแรกแล้วกลับทำหรือพูดเป็นการปลอบใจในตอนหลัง.

โศจนียะ

หมายถึง[-จะ-] ว. อันน่าโศก, น่าเศร้าใจ. (ส.).

แม้ว่า

หมายถึงสัน. ผิว่า, หากว่า, เช่น แม้ว่าจะไปด้วย ก็ตามใจ.

ตกประหม่า

หมายถึงก. รู้สึกสะทกสะท้านพรั่นใจ.

ตันเหิม

หมายถึง(โบ; กลอน) ก. รื่นเริง, บันเทิงใจ.

ผีถึงป่าช้า

หมายถึง(สำ) ต้องยอมทำด้วยความจำใจหรือไม่มีทางเลือก.

มน

หมายถึง[มะนะ, มน] น. ใจ. (ป.).

ระทึก

หมายถึงก. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.

ระลุง

หมายถึงก. ใจห่วงถึง, เป็นทุกข์ถึง, ระลวง ก็ใช้.

หฤทัยปรีย์

หมายถึงว. น่ารัก, ชื่นใจ. (ส. หฺฤทยปฺรีย).