ผลการค้นหา

ป่าเบญจพรรณ

หมายถึงน. ป่าที่มีไม้หลายพรรณคละกัน.

ดงดึก

หมายถึงน. ป่าลึกเข้าไปไกล.

ไม้ตับ

หมายถึงน. ไม้สำหรับหนีบปลาปิ้งไฟ ทำด้วยไม้ไผ่; ไม้ที่ใช้เป็นแกนสอดในเวลากรองจาก แฝก หรือคา เรียกว่า ไม้ตับจาก ไม้ตับแฝก.

ปุลินท์

หมายถึงน. ชาวป่าชาวเขา. (ส.).

หักร้างถางพง

หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.

วน,วน-,วน-

หมายถึง[วะนะ-] น. ป่าไม้, ดง. (ป.; ส. วนสฺ ว่า ป่า; นํ้า).

ทาย

หมายถึงน. ป่า. (ป.; ส. ทาว).

ไม้ล้มขอนนอนไพร

หมายถึงน. ไม้ในป่าที่ล้มตายเอง.

พนอง

หมายถึง[พะ-] น. ป่า. (ข. พฺนง).

สมุน

หมายถึง[สะหฺมุน] น. จาก คา หรือใบไม้ที่ใช้มุงหลบหลังคา.

กลางดิน

หมายถึงน. นอกที่มุงที่บัง เช่น นอนกลางดินกินกลางทราย.

แนวป่า

หมายถึงน. ชายป่าที่เห็นเป็นทิวยาวไป.