ตัวกรองผลการค้นหา
ปาวกะ
หมายถึง[-วะกะ] (แบบ) น. ไฟ. (ป., ส.).
อุปกาศ
หมายถึง[อุปะกาด, อุบปะกาด] (กลอน) ก. แจ้งข่าว เรื่อง หรือข้อความ เช่น เขือไปอุปกาศแล้ว เขือมา. (ลอ), ร้องอุปกาศสารแก่กรุงสญชัยปิตุราช. (ม. ร่ายยาว หิมพานต์).
ปาทะ
หมายถึงน. บาท, ตีน. (ป.).
ปาณ,ปาณ-,ปาณะ
หมายถึง[-นะ] น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณ).
ปาฐ,ปาฐ-,ปาฐะ
หมายถึง[-ถะ] (แบบ) น. เรื่องราว, บาลี, คัมภีร์, วิธีสาธยายคัมภีร์พระเวท. (ป., ส.).
ปาณก,ปาณก-
หมายถึง[-นะกะ-] น. หนอน, สัตว์มีชีวิต. (ป.).
อุปาณ,อุปาณ-
หมายถึง[อุปานะ-] ว. เปรียบเทียบ เช่น อุปาณวาจา ว่า การกล่าวเปรียบเทียบ. (ปาเลกัว).
เวมัติก,เวมัติก-
หมายถึง[-มัดติกะ-] ว. สงสัย, ไม่แน่ใจ, ลังเล. (ป.).
ศานติก,ศานติก-
หมายถึง[สานติกะ-] ว. ที่กำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).
ปาว ๆ
หมายถึงว. อาการที่พูดดัง ๆ ซ้ำ ๆ ซาก ๆ แต่ไม่มีใครสนใจฟัง เช่น ครูสอนอยู่ปาว ๆ มีคนมาตะโกนเรียกอยู่ปาว ๆ.
ติก,ติก-,ติกะ
หมายถึง[ติกะ-] (แบบ) น. หมวด ๓ คือ ที่รวมวัตถุหรือธรรมะอย่างละ ๓. (ป.).
กระโฉกกระเฉก
หมายถึงว. โขยกเขยก. (ปาเลกัว).