ตัวกรองผลการค้นหา
ข้าวปุ้น
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ขนมจีน.
ข้าวสาก
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เอาไปบูชาตามต้นโพและพระเจดีย์เวลาเช้ามืดในเดือน ๑๐.
ขี้มิ่น
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, ปักษ์ใต้) น. ขมิ้น. (ดู ขมิ้น ๑).
ขี้สูด
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ดู ชันโรง.
เขิง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องสานสำหรับร่อนสิ่งของหรือช้อนกุ้งปลาเป็นต้น มีลักษณะเป็นรูปกลม ก้นลึก ช่องตาถี่, ภาคกลางเรียกว่า ตะแกรง.
แครง
หมายถึง[แคฺรง] ว. ตกแต่ง เช่น ธก็ผลัดแผลงแครงเครื่องอันบริสุทธิ์. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). ว. งามพรายแพรว, หมดจด, ผ่องใส, เช่น ธก็ทรงพสตรพาสแครง ดุจแสงสังข์ใสสุทธ. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์), อนนธกทำด้วยไหมประไพแครงเครื่องฟ้า. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์), พายคํ่าจำรัสแครง ใสส่อง. (ทวาทศมาส). น. ผ้า เช่น นางก็ทรงพัสตราภรณ์ พาดแครง. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). (เทียบ อีสาน แครง ว่า ผ้า, ผ้าพันคอชนิดผืนยาว).
งึม
หมายถึงว. เสียงบ่นเบา ๆ; (ถิ่น-อีสาน) ซึม.
จา
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ก. พูด, กล่าว.
ซาด
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ต้นซาก. (ดู ซาก ๒).
ซำ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ที่น้ำซับ, ซับ.
ท่อ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ว. เท่า, เสมอ.
นางดำ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ต้นหยี. (ดู หยี ๒).