ผลการค้นหา

บรรเทือง

หมายถึง[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประเทือง) ก. ทำให้กระเตื้องขึ้น, พยุง, ทำให้ดีขึ้น.

บำบัด

หมายถึงก. ทำให้เสื่อมคลาย เช่น บำบัดทุกข์, ทำให้ทุเลาลง เช่น บำบัดโรค.

เฟื้อง

หมายถึง(โบ) น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๘ อัฐ เท่ากับ ๑ เฟื้อง, เขียนตามวิธีโบราณดังนี้ (อักขระพิเศษ) หมายความว่า ๑ เฟื้อง.

ข้างจัน

หมายถึงน. วิธีเหลาไม้ให้เป็นผิวนูนมีลักษณะอย่างข้างของลูกจัน.

อัม,อัม-

หมายถึง[อำ, อำมะ-] น. ไข้เจ็บ, โรค; ชีวิต; ภัย, ความกลัว. (ส. อมฺ).

เขม,เขม-,เขมา,เขมา

หมายถึง[เขมะ-, เข-มา] น. เกษม, ความสบายใจ, ความพ้นภัย. (ป.; ส. เกฺษม).

ขน

หมายถึงก. เอาสิ่งของเป็นต้นจำนวนมากจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยบรรทุก หาบ หาม หรือด้วยวิธีอื่น.

ค่าเผา

หมายถึง(โบ) น. ค่าธรรมเนียมดูเงินโดยใช้วิธีเผาเงินตราเพื่อพิสูจน์.

บั้นหลวง

หมายถึงน. ชื่อมาตราตวงตามวิธีประเพณี มีอัตราเท่ากับ ๑,๐๐๐ ลิตร.

โต๊ด

หมายถึง(ปาก) น. ผู้หรือวิธีรับกินรับใช้ในการพนันแข่งม้าเป็นต้น.

วังช้าง

หมายถึงน. วิธีจับช้างเถื่อนโดยต้อนช้างเข้ามาอยู่ในวงล้อมทั้งโขลง.

ผู้รับเหมาก่อสร้าง

หมายถึงน. บุคคลที่รับจ้างก่อสร้างอาคารหรือสิ่งก่อสร้างต่าง ๆ โดยวิธีเหมา.