ผลการค้นหา

คำ

หมายถึงน. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ.

คำพ้องเสียง

หมายถึงคำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใส-ไส-ไสย กาน-กาล-การ-การณ์ (โบ) ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เรียกคำพ้องเสียงว่า ไวพจน์

กิมิชาติ

หมายถึง(แบบ) น. หนอน, หมู่หนอน. (ป.).

ขยอง

หมายถึงน. โขยง, พวก, หมู่, ฝูง.

ทวย

หมายถึงน. หมู่, เหล่า, เช่น ทวยราษฎร์.

ยูถะ

หมายถึงน. ฝูง, หมู่. (ป., ส.).

หัวหน้า

หมายถึงน. ผู้เป็นใหญ่ในหมู่หนึ่ง ๆ.

กระบิล

หมายถึงน. ระเบียบ, หมู่. (แผลงมาจาก กบิล).

คล่ำ

หมายถึง[คฺลํ่า] น. หมู่. ว. สับสน, เกลื่อนกล่น, มาก, มักใช้คู่กับคำ คลา เป็น คลาคล่ำ.

ภาณวาร

หมายถึง[พานะวาน] น. ธรรมที่จัดไว้เป็นหมวด, หมวดหนึ่ง ๆ; ข้อธรรมที่จัดไว้เป็นหมวด, ข้อธรรมหมวดหนึ่ง ๆ สำหรับสาธยาย. (ป.).

ตำบล

หมายถึง(กฎ) น. ท้องที่ที่รวมหมู่บ้านหลายหมู่บ้านเข้าด้วยกัน และมีประกาศจัดตั้งเป็นตำบล มีกำนันเป็นหัวหน้าปกครอง.

เฮโล,เฮละโล

หมายถึงก. อาการที่คนหมู่มากพรูกันไปยังที่แห่งเดียวกัน, เฮ ก็ว่า.