ผลการค้นหา

เลหยะ

หมายถึง[เลหะยะ] (แบบ) ว. (ของ) ควรลิ้ม. (ส.).

อกัปปิยโวหาร

หมายถึงน. ถ้อยคำที่ไม่ควรใช้พูด. (ป.).

ตีกิน

หมายถึงก. ฉวยโอกาสเอาประโยชน์ที่ไม่ควรจะได้.

ฆ่าควายอย่าเสียดายพริก

หมายถึง(สำ) ก. ทำการใหญ่ไม่ควรตระหนี่.

เบญจธรรม

หมายถึงหลักธรรม 5 ประการที่ควรปฏิบัติ

หูไว

หมายถึงว. ตื่นง่าย เช่น เขาเป็นคนหูไว พอได้ยินเสียงแว่ว ๆ ก็ตื่นทันที, มีประสาทหูไว เช่น เขาเป็นคนหูไว ใครพูดเสียงเบา ๆ ยังได้ยิน; (ปาก) รู้ข่าวคราวเร็ว เช่น เขาเป็นคนหูไว รู้เรื่องอะไร ๆ ก่อนคนอื่นเสมอ.

โภชนียะ

หมายถึง(แบบ) น. อาหารควรบริโภค. (ป., ส.).

ฟุ้งเฟ้อ

หมายถึงว. คะนอง, ได้ใจ, เห่อเหิม; ใช้จ่ายเกินควรเกินฐานะ, ใช้จ่ายในสิ่งที่ไม่สมควร.

เห็นผิดเป็นชอบ

หมายถึงก. เห็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง, เห็นกงจักรเป็นดอกบัว ก็ว่า.

ปากไม่มีหูรูด

หมายถึงว. ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด.

รู้แกว

หมายถึงก. รู้เบาะแส, รู้ระแคะระคาย, เช่น รู้แกวว่าจะมายืมเงินเลยหลบหน้าไปก่อน.

รู้งู ๆ ปลา ๆ

หมายถึง(สำ) ก. รู้เล็ก ๆ น้อย ๆ, รู้ไม่จริง.