ผลการค้นหา

บาดแผล

หมายถึงน. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะถูกตีฟันทิ่มแทงเป็นต้น.

มิคสัญญี

หมายถึงน. ชื่อยุคหนึ่งที่มีแต่รบราฆ่าฟันเบียดเบียนกัน. (ป.).

จวก

หมายถึงก. สับหรือฟันโดยแรงด้วยจอบเป็นต้น, (ปาก) โดยปริยายหมายถึงตี ฟัน ชกต่อยผู้อื่นโดยแรง หรือว่าร้ายด้วยวาจา.

ไม้อัด

หมายถึงน. ไม้ที่ทำขึ้นโดยเอาไม้แผ่นบาง ๆ หลายแผ่นมาผนึกเข้าด้วยกัน.

สนองได

หมายถึง(ราชา) น. ไม้เกาหลัง.

กระลุมพุก

หมายถึง(ปาก) น. ไม้ตะลุมพุก.

บั้ง

หมายถึงก. เชือดหรือฟันให้เป็นแผลตามขวาง เช่น บั้งปลา. น. รอยเชือดเป็นแผลตามขวาง เช่น กรีดยางเป็นบั้ง ๆ; เครื่องมือสำหรับถูไม้ คล้ายบุ้ง แต่มีฟันเป็นแถว ๆ, สิ่งที่เป็นแถบ ๆ อย่างเครื่องหมายยศทหารหรือตำรวจชั้นประทวนเป็นต้น; กระบอกไม้ไผ่.

ระสี

หมายถึงน. ไม้ไผ่. (ข.).

นารายณ์หัตถ์

หมายถึง(ราชา) น. ไม้เกาหลัง.

ลูกตั้ง

หมายถึงน. ไม้ที่ตั้งเรียงกันอย่างลูกกรง.

รุกขชาติ

หมายถึงน. ต้นไม้, หมู่ไม้.

ฉลองได

หมายถึง(ราชา) น. ไม้เกาหลัง.