ผลการค้นหา

ศาสก

หมายถึง[สา-สก] น. ครู, ผู้สอน, ผู้ชี้แจง, ผู้ปกครอง. (ส.).

สถบดี

หมายถึง[สะถะบอดี] (แบบ) น. ช่างก่อสร้าง, ช่างไม้. (ส. สฺถปติ; ป. ถปติ).

ศาสนูปถัมภก

หมายถึง[สาสะนูปะถำพก, สาดสะนูปะถำพก] น. ผู้ทะนุบำรุงศาสนา, ถ้าใช้แก่พระมหากษัตริย์ เรียกว่า องค์เอกอัครศาสนูปถัมภก. (ส. ศาสนูปสฺตมฺภก; ป. สาสนูปตฺถมฺภก).

กำโบล

หมายถึง(แบบ) น. กโบล, กระพุ้งแก้ม, เช่น ปรางเปรียบกำโบลบง- กชรัตนรจนา. (สุธน). (ป., ส. กโปล).

สัตยวาที

หมายถึงน. ผู้พูดแต่ความจริง เช่น อันว่าพระมหาบุรุษรัตน ผู้อยู่ในสัตยวาที. (ม. คำหลวง กุมาร). (ส. สตฺยวาทินฺ).

สารูป

หมายถึงว. เหมาะ, สมควร, เช่น สมณสารูป ว่า สมควรแก่สมณะ. (ป. สารุปฺป; ส. สารูปฺย).

นิราศ

หมายถึง[-ราด] ก. ปราศจากความหวัง, ไม่มีความต้องการ, หมดอยาก, เฉยอยู่. (ส.; ป. นิราสา).

ประสาท,ประสาท,ประสาท-,ประสาท-

หมายถึง[ปฺระสาด, ปฺระสาทะ-] น. ส่วนของร่างกาย มีลักษณะคล้ายเส้นใย มีหน้าที่นำคำสั่งและความรู้สึกไปสู่หรือออกจากสมองหรืออวัยวะส่วนอื่นของร่างกาย, โดยปริยายหมายความว่า จิตใจ, ความรู้สึก. (ส. ปฺรสาท; ป. ปสาท).

บูชนียสถาน

หมายถึง[บูชะนียะสะถาน] น. สถานที่เนื่องด้วยศาสนา ซึ่งเป็นที่ควรแก่การเคารพบูชา เช่น วัดพระศรีรัตนศาสดาราม พระปฐมเจดีย์.

สามัญ

หมายถึง[สามัน] ว. ปรกติ, ธรรมดา, เช่น ชนชั้นสามัญ คนสามัญ. (ป. สามญฺ; ส. สามานฺย).

พุทธศาสนิกชน

หมายถึง[พุดทะสาสะนิกกะชน] น. ผู้ที่นับถือพระพุทธศาสนา.

รสายนเวท

หมายถึง[ระสายะนะเวด] น. วิชาประสมแร่แปรธาตุ, วิชาเคมียุคเล่นแร่แปรธาตุ. (ส.).