ตัวกรองผลการค้นหา
อุตุ
หมายถึงน. ฤดู. (ป.; ส. ฤตุ).
คิมหะ,คิมหานะ
หมายถึง[คิม-] (แบบ) น. ฤดูร้อน. (ป.).
วสันต,วสันต-,วสันต์
หมายถึง[วะสันตะ-, วะสัน] น. ฤดูใบไม้ผลิในคำว่า ฤดูวสันต์, วสันตฤดู ก็ว่า. (ป., ส.).
วัสสาน,วัสสาน-,วัสสานะ
หมายถึง[วัดสานะ-] น. ฤดูฝน, หน้าฝน. (ป. วสฺสาน ว่า ฤดูฝน).
วัสสานฤดู
หมายถึง[วัดสานะรึดู] น. ฤดูฝน, ในกลุ่มประเทศเขตร้อนอันมีประเทศไทยรวมอยู่ด้วย แบ่งฤดูกาลออกเป็น ๓ ฤดู คือ ฤดูหนาว ฤดูร้อน และฤดูฝน ช่วงระยะเวลาของแต่ละฤดูในแต่ละท้องถิ่นหรือประเทศอาจแตกต่างกันไปบ้างและไม่ค่อยตรงกัน เฉพาะในภาคกลางของประเทศไทย ฤดูฝนเริ่มต้นประมาณตั้งแต่กลางเดือนพฤษภาคมถึงกลางเดือนตุลาคม หรือทางจันทรคติเริ่มต้นวันแรมค่ำหนึ่ง เดือน ๘ ถึงขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒, บางทีก็เขียนเพี้ยนไปเป็น วสันต์. (ป. วสฺสาน + ส. ฤตุ = ฤดูฝน).
ศีตกาล
หมายถึงน. ฤดูหนาว. (ส.; ป. สีตกาล).
หัวลม
หมายถึงน. ต้นลม, ลมต้นฤดูหนาว; เรียกไข้ที่มักเกิดเพราะถูกอากาศเย็นต้นฤดูหนาวว่า ไข้หัวลม.
วรรษา
หมายถึง[วัดสา] น. พรรษา, ฤดูฝน; ปี. (ส.).
ป่าผลัดใบ
หมายถึงน. ป่าไม้ที่ผลัดใบหรือสลัดใบในบางฤดู.
ฝนสั่งฟ้า
หมายถึง(ปาก) น. ฝนที่ตกหนักตอนปลายฤดูฝน.
ไข้หัวลม
หมายถึงน. ไข้ที่มักเกิดเพราะถูกอากาศเย็นต้นฤดูหนาว.
ปรัง
หมายถึง[ปฺรัง] น. เรียกนาที่ต้องทำในฤดูแล้งว่า นาปรัง. (ข. ปฺรัง ว่า ฤดูแล้ง). ว. เกินเวลา, เกินกำหนด, เช่น จมปรัง ว่า อยู่เกินเวลา.