ผลการค้นหา

วัวเถลิง

หมายถึงน. วัวเปลี่ยว, วัวหนุ่ม.

ส่วนรวม

หมายถึงน. หมู่คณะ เช่น เห็นแก่ส่วนรวม ทำเพื่อส่วนรวม, ส่วนที่ใช้ร่วมกัน เช่น ห้องน้ำส่วนรวม ของใช้ส่วนรวม.

ติณชาติ

หมายถึงน. หญ้า, พืชจำพวกหญ้า.

ทอดหญ้า

หมายถึงก. วางหญ้าให้สัตว์เช่นช้างม้าเป็นต้นกิน.

โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน

หมายถึง(สำ) น. ชายสูงอายุที่ชอบผู้หญิงรุ่นสาว.

วัวเขาเกก

หมายถึงน. วัวที่มีเขาเฉออกไม่เข้ารูปกัน; โดยปริยายหมายถึงคนที่เป็นอันธพาลเกะกะเกเร, ควายเขาเกก ก็ว่า.

หญ้าแพรก

หมายถึงสามัญชน, คนธรรมดา

มัตสระ

หมายถึง[มัดสะระ] ว. ตระหนี่, เห็นแก่ตัว, ริษยา. (ส. มตฺสร; ป. มจฺฉร).

หญ้าปากคอก

หมายถึง(สำ) ว. สะดวก, ง่าย, ไม่มีอะไรยุ่งยาก, เช่น นี่เป็นเรื่องหญ้าปากคอก.

หญ้าปากคอก

หมายถึงดู ตีนกา ๓.

หญ้าแพรก

หมายถึงชื่อหญ้าชนิด Cynodon dactylon (L.) Pers. ในวงศ์ Gramineae ใช้ในพิธีไหว้ครูและใช้ทำยาได้

ปะหัง

หมายถึงน. เครื่องใช้ทำด้วยไม้ไผ่ผ่าซีกขัดเป็นวงสำหรับใส่หญ้าให้วัวควายกิน.