ผลการค้นหา

วลัญช์

หมายถึง[วะลัน] (แบบ) น. รอย, เครื่องหมาย; ทาง; การใช้สอย. (ป.).

พื้นที่หน้าตัด

หมายถึงน. พื้นที่ตรงรอยตัดของแท่งวัตถุ.

ปากกริว

หมายถึงน. รอยปากไม้คล้ายปากกบ แต่มีรอยผ่ามุมฉากไม่ตลอดเหมือนปากกบ ผ่าแค่หมดลวดเท่านั้น.

อาราม

หมายถึงน. วัด; สวนเป็นที่น่ารื่นรมย์. (ป., ส.).

เขย่ง

หมายถึง[ขะเหฺย่ง] ก. ยืนด้วยปลายเท้า, พยุงตัวให้สูงขึ้น.

ส้น

หมายถึงน. ส่วนท้ายของเท้า เช่น อย่าเดินลงส้น รองเท้ากัดส้น, เรียกเต็มว่า ส้นเท้า, ส่วนท้ายของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ส้นปืน.

กัฐ

หมายถึง(แบบ) น. ไม้ฟืน; ไม้วัด (คือใช้ในมาตราวัด). (ป., ส. กฏฺ; ส. กาษฺ).

รำเท้า

หมายถึงก. เต้นหมุนเวียนวนไปด้วยเท้าอย่างเต้นรำของฝรั่ง, เต้นรำ ก็ว่า.

แย้ง

หมายถึงก. ไม่ตรงหรือลงรอยเดียวกัน เช่น ความเห็นแย้งกัน ข้อความแย้งกัน; ต้านไว้, ทานไว้.

ย่อง

หมายถึงก. เดินอย่างใช้ปลายเท้าจดลงเบา ๆ.

นั่งพับเพียบ

หมายถึงก. นั่งพับขาทั้ง ๒ ข้าง ให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน.

บทศรี

หมายถึง[บดทะ-] (กลอน) น. เท้า (ใช้แก่เจ้านาย).