ผลการค้นหา

ปะเตะ

หมายถึงก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.

ช่วงบาท

หมายถึงน. ผู้อยู่ในระยะเท้า “คือ ใกล้เท้า หมายความว่า ผู้รับใช้”.

บท,บท,บท-,บท-

หมายถึง(แบบ) เท้า, รอยเท้า, เช่น จตุบท, ในบทกลอนใช้ประสมกับคำอื่น ๆ หมายความว่า เท้า คือ บทบงกช บทบงสุ์ บทมาลย์ บทรัช บทศรี บทเรศ, (ดูคำแปลที่คำนั้น ๆ). (ป. ปท).

กระทืบ

หมายถึงก. ยกเท้ากระแทกลงไป.

แผลเป็น

หมายถึงน. แผลที่หายแล้ว แต่ยังมีรอยอยู่.

จ้ำ

หมายถึงน. รอยฟกชํ้าดำเขียว.

บัลเลต์

หมายถึงน. ระบำปลายเท้า.

แก่วัด

หมายถึงว. อยู่วัดนาน, มีท่าทีหรือความคิดเห็นแบบคนที่ได้รับการอบรมจากวัดหรืออยู่วัดนาน; รู้มาก.

บาทมูล

หมายถึง[บาดทะมูน] น. ที่ใกล้เท้า, แทบฝ่าเท้า. (ป.).

ก้าว

หมายถึงน. ระยะทางชั่วยกเท้าย่างไปครั้งหนึ่ง. ก. ยกเท้าย่างไป.

ปากไม้

หมายถึงน. รอยบากหรือรอยเจาะที่ตัวไม้สำหรับเอาตัวไม้นั้นประกบกัน.

ปวัตน,ปวัตน-,ปวัตน์

หมายถึง[ปะวัดตะนะ-, ปะวัด] น. ความเป็นไป. (ป.).