ผลการค้นหา

วยากรณ์

หมายถึงน. พยากรณ์. (ป., ส. วฺยากรณ).

ว่ายฟ้า

หมายถึง(วรรณ) ก. เคลื่อนไปในอากาศ เช่น ไก่ฟ้าวานว่ายฟ้า หาวหน หาสมรมายล เถื่อนท้องฯ. (ตะเลงพ่าย).

อาสัญ

หมายถึง(แบบ) น. ความตาย. (วรรณ) ก. ตาย เช่น โทษลูกนี้ผิดเป็นนักหนา ดังแกล้งผลาญมารดาให้อาสัญ. (สังข์ทอง). (ป. อสญฺ ว่า ไม่มีสัญญา).

หอมหื่น

หมายถึง(วรรณ) ก. หอมยวนใจ เช่น หอมหื่นรื่นรสเพี้ยง กลิ่นเนื้อนวลนางฯ. (เห่ชมไม้).

เสียเช่น

หมายถึง(วรรณ) ว. มีกำเนิดไม่ดี เช่น บ้างก็ดุเดือดด่าขู่เขี้ยวเข็ญ ว่าอีชาติชั่วอีเสียเช่นชาติมันไม่ดี. (ม. ร่ายยาว ชูชก).

ปกรณ์

หมายถึง[ปะกอน] น. คัมภีร์, ตำรา, หนังสือ. (ป. ปกรณ; ส. ปฺรกรณ).

ทุรัศ

หมายถึง(กลอน) ว. ไกล เช่น ทุรัศกันดาร. (ส.; ป. ทูร).

โปกขร,โปกขร-

หมายถึง[โปกขะระ-] น. โบกขร, ใบบัว. (ป.).

ปัณรสี

หมายถึง[ปันนะระสี] ว. ที่ ๑๕. (ป. ปณฺณรสี).

ไวยากรณ์

หมายถึงน. วิชาภาษาว่าด้วยรูปคำและระเบียบในการประกอบรูปคำให้เป็นประโยค. (ป. เวยฺยากรณ; ส. ไวยากรณ ว่า นักศึกษาไวยากรณ์, วฺยากรณ ว่า ตำราไวยากรณ์).

โบกขร,โบกขร-

หมายถึง[โบกขะระ-] น. ใบบัว. (ป. โปกฺขร).

อคาร,อคาร-

หมายถึง[อะคาระ-] น. อาคาร. (ป., ส.).