ผลการค้นหา

พุทธสมัย

หมายถึงน. สมัยเมื่อพระพุทธเจ้ายังมีพระชนม์อยู่.

ภูธร

หมายถึงน. พระราชา; ภูเขา. (ส.).

ถะ

หมายถึงน. พระเจดีย์แบบจีน. (จ.).

กระโดง

หมายถึงน. กิ่งไม้ที่แตกออกตรงขึ้นไปจากกิ่งใหญ่; ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน เรียกว่า ลำกระโดง, ลำประโดง ก็ว่า.

อริย

หมายถึง[อะริยะ-] น. ในพระพุทธศาสนา เรียกบุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรคเป็นต้น ว่า พระอริยะ หรือ พระอริยบุคคล. ว. เป็นของพระอริยะ, เป็นชาติอริยะ; เจริญ, เด่น, ประเสริฐ.

อริย-

หมายถึง[อะริยะ-] น. ในพระพุทธศาสนา เรียกบุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรคเป็นต้น ว่า พระอริยะ หรือ พระอริยบุคคล. ว. เป็นของพระอริยะ, เป็นชาติอริยะ; เจริญ, เด่น, ประเสริฐ.

ศจี

หมายถึงน. ชายาพระอินทร์. (ส.).

สละราชสมบัติ

หมายถึงก. สละความเป็นพระมหากษัตริย์.

แม่อยู่หัว

หมายถึงน. คำเรียกพระมเหสี.

อาภากร

หมายถึงน. พระอาทิตย์. (ป., ส.).

พรหมธาดา

หมายถึงน. พระพรหมผู้สร้าง.

พระนางเธอ

หมายถึงน. ตำแหน่งพระมเหสี ตํ่ากว่าพระนางเจ้า.