ตัวกรองผลการค้นหา
พูดดีเป็นศรีแก่ปาก
หมายถึง(สำ) น. พูดดีเป็นที่นิยมชมชอบ.
กระแตแต้แว้ด
หมายถึงน. ใช้เปรียบผู้หญิงที่ชอบจุ้นจ้านเจ้ากี้เจ้าการ.
อาชญาศึก
หมายถึง[อาดยาสึก, อาดชะยาสึก] น. กฎหมายที่ใช้ในเวลาเกิดสงคราม.
สัมมาวาจา
หมายถึงน. “การเจรจาชอบ” คือ ประพฤติวจีสุจริต. (ป.).
เห็นกงจักรเป็นดอกบัว
หมายถึง(สำ) ก. เห็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง, เห็นผิดเป็นชอบ ก็ว่า.
ปากหมา
หมายถึงว. ชอบพูดจาว่าร้ายคนอื่น.
คอสูง
หมายถึงว. ชอบกินหรือใช้ของดีราคาแพง.
จันทรกลา
หมายถึง[-กะลา] (แบบ) น. เสี้ยวที่ ๑๖ ของดวงจันทร์, โดยอนุโลมหมายถึงงามเหมือนแสงจันทร์อ่อน ๆ นวลตา เช่น ลางล้วนเผือกผ่องคือคิรี ไกลาสรูจี แลพรายคือจันทรกลา. (สมุทรโฆษ). (ส.).
อัปภาคย์
หมายถึง[อับปะ-] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย; ไม่มีดี เช่น จะดูดินฟ้าพนาวัน สารพันอัปภาคย์หลากลาง. (อิเหนา), นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์, อปภาคย์ ก็ว่า. (ส.).
สัมมากัมมันตะ
หมายถึงน. “การงานชอบ” คือ ประพฤติกายสุจริต.(ป.).
ปากลำโพง
หมายถึงว. ชอบโพนทะนาหรือเปิดเผยเรื่องราวต่าง ๆ ที่ตนรู้มา.
ข้าวหมก
หมายถึงน. อาหารชนิดหนึ่งของมุสลิม ประกอบด้วยข้าวสวยปรุงด้วยเครื่องเทศและขมิ้น มีเนื้อไก่หรือเนื้อแพะหมกในข้าว.