ตัวกรองผลการค้นหา
วาโยธาตุ
หมายถึงน. ธาตุลม เป็นธาตุ ๑ ในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม. (ป.).
อัสสาสะ
หมายถึง(แบบ) น. ลมหายใจเข้า, คู่กับ ปัสสาสะ คือ ลมหายใจออก; การหายใจคล่อง; ความโปร่งใจ. (ป.).
ตะเภา
หมายถึงน. ชื่อเรือเดินทะเลชนิดหนึ่งแบบจีน ใช้แล่นด้วยใบ, สะเภา หรือ สำเภา ก็เรียก; เรียกลมชนิดหนึ่งพัดมาจากทิศใต้ไปทางทิศเหนือในกลางฤดูร้อนว่า ลมตะเภา.
ประวาต
หมายถึง[ปฺระวาด] ก. พัด, กระพือ. (ส.).
ลมค้า
หมายถึงน. ลมซึ่งพัดออกจากบริเวณความกดอากาศสูงกึ่งโซนร้อนไปยังบริเวณความกดอากาศตํ่าที่เส้นศูนย์สูตร ในซีกโลกเหนือจะพัดมาจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนในซีกโลกใต้จะพัดมาจากทิศตะวันออกเฉียงใต้. (อ. trade wind).
ฟี่,ฟี้
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงลมรั่วออกจากที่อัดลมไว้ เช่น เสียงปล่อยลมดังฟี้ นอนกรนฟี้.
ตด
หมายถึงก. อาการที่ลมระบายออกทางทวารหนัก, ผายลม. น. ลมที่ออกจากทวารหนัก เช่น เหม็นตด.
ภัสสร
หมายถึง[พัดสอน] น. แสงสว่าง, รัศมี. (ป.).
ผายลม
หมายถึงก. ปล่อยให้ลมออกทางรูก้น, ตด.
พัดหลวง
หมายถึงน. ลมตะโก้. (ดู ตะโก้ ๒).
จักรวาต
หมายถึง[-วาด] น. ลมบ้าหมู (ลมหมุน). (ส.).
เสียดใบ
หมายถึงก. แล่นก้าวให้ใบเฉียงลม.