ผลการค้นหา

เพรียง

หมายถึง[เพฺรียง] น. ส่วนร่างกายที่นูนอยู่หลังหู, มักใช้ว่า เพรียงหู; เรียกผิวหนังที่ขรุขระอย่างหน้าออกฝีว่ามีลักษณะเป็นเพรียง. ว. พร้อม, มักใช้คู่กันว่า พร้อมเพรียง.

ของใช้

หมายถึงน. ของสำหรับใช้.

เสา

หมายถึงน. ท่อนไม้สำหรับใช้เป็นหลักหรือเป็นเครื่องรองรับสิ่งอื่นมีเรือนเป็นต้น เช่น เสาเรือน เสาโทรเลข, เรียกสิ่งอื่น ๆ ที่ใช้ในลักษณะเช่นนั้น.

เปรียว

หมายถึง[เปฺรียว] ว. ไม่เชื่อง, ว่องไว, (ใช้แก่สัตว์บางชนิดเช่นนกหรือไก่เป็นต้นที่ไม่คุ้นคน), โดยปริยายใช้แก่สิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น; เพรียว.

โนมพรรณ

หมายถึง[โนมพัน] น. รูปลักษณะ เช่น เฉิดโฉมโนมพรรณ.

ประเปรียว

หมายถึงว. มีรูปร่างหรือท่าทางปราดเปรียว, มีลักษณะแคล่วคล่องว่องไว.

แปร

หมายถึง[แปฺร] ก. เปลี่ยนกลายไปจากลักษณะหรือภาวะเดิม.

พู

หมายถึงน. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน.

ไฟลามทุ่ง

หมายถึงน. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง มีลักษณะลามออกไป.

ของมันต้องมี

หมายถึงสิ่งของที่ต้องมีเพื่อเสริมความคูล ไม่ได้จำเป็นต่อชีวิตในลักษณะขาดไม่ได้

ทะแม่ง,ทะแม่ง ๆ

หมายถึง(ปาก) ว. มีลักษณะลับลมคมในหรือมีอะไรเคลือบแฝงอยู่ทำให้น่าสงสัย.

เผื่อเหนียว

หมายถึง(ปาก) ว. ลักษณะที่ทำไว้มากกว่าที่ต้องการ เช่น ตีเผื่อเหนียว.