ผลการค้นหา

กระหวัดเกล้า

หมายถึงน. วิธีรำละครท่าหนึ่ง. (ฟ้อน).

รำโคม

หมายถึงน. การรำแบบหนึ่ง ผู้เล่นถือโคมรำเป็นท่าต่าง ๆ, เดิมเล่นเฉพาะในงานหลวง.

ข้าวเบือ

หมายถึงน. ข้าวสารที่ตำละเอียด ใช้ประสมกับนํ้าแกงเพื่อให้นํ้าแกงข้น.

รำพัดชา

หมายถึงน. ท่ารำชนิดหนึ่งในพิธีคชกรรม.

ถวายกร

หมายถึงก. ไหว้เจ้านาย, รำให้เจ้านายชม.

รำวง

หมายถึงน. การรำโดยมีผู้เล่นจับคู่รำตามกันไปเป็นวง, แต่เดิมใช้โทนและร้องเพลงปรบมือให้จังหวะ เรียกว่า รำโทน ต่อมาภายหลังเพิ่มดนตรีประกอบด้วย.

นัจ

หมายถึง(แบบ) น. การฟ้อนรำ. (ป. นจฺจ).

รัมณีย,รัมณีย-

หมายถึง[รำมะนียะ-] ว. รมณีย์. (ป. รมณีย).

ทวอย

หมายถึง[ทะ-] น. ชื่อเพลงร้องรำอย่างหนึ่ง.

เบือ

หมายถึงน. ข้าวสารที่ตำประสมกับเครื่องแกงเพื่อให้นํ้าแกงข้น เรียกว่า ข้าวเบือ, เรียกสากไม้ที่ใช้ตำข้าวเบือหรือนํ้าพริกว่า สากกะเบือ, เรียกครกดินที่ใช้ตำข้าวเบือหรือนํ้าพริกว่า ครกกะเบือ.

ประเท้า

หมายถึงก. กิริยาที่ผู้รำใช้ส่วนหน้าของฝ่าเท้าแตะพื้นและยกขึ้นทันที, เป็นท่ารำท่าหนึ่ง.

พยุพยุง

หมายถึง[พะยุพะยุง] (ปาก) ก. พยุง.