ผลการค้นหา

คันขา

หมายถึงก. คานขา.

เข่า

หมายถึงน. ส่วนที่ต่อระหว่างขาส่วนบนกับขาส่วนล่าง สำหรับคู้ขาเข้าและเหยียดขาออก เช่น คุกเข่า ตีเข่า ขึ้นเข่า, ราชาศัพท์ว่า พระชานุ.

หน้าขา

หมายถึงน. ส่วนหน้าของขานับตั้งแต่โคนขาถึงหัวเข่า.

ศศ,ศศ-,ศศะ

หมายถึง[สะสะ-] น. กระต่าย, รอยดำที่ปรากฏในดวงจันทร์ ซึ่งถือกันว่าคล้ายกระต่าย. (ส.; ป. สส).

จังก้า

หมายถึงว. ลักษณะยืนถ่างขาตั้งท่าเตรียมสู้, ลักษณะที่ตั้งปืนกลเป็นต้นเตรียมพร้อมที่จะยิง.

ศศธร

หมายถึงน. ทรงไว้ซึ่งรูปกระต่าย คือ ดวงจันทร์. (ส.).

เถ่อ

หมายถึงว. ค้างอยู่ (ใช้แก่อาการยืนหรือแหงน) เช่น หน้าแหงนเถ่อ ยืนเถ่อ.

ขะน่อง,ขาน่อง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. อวัยวะส่วนหลังของลำแข้ง ตั้งแต่ขาพับลงไปถึงส้นเท้า เช่น ตัว ๑ ขบขะน่อง. (ม. สำนวนอีสาน ชูชก), กระน่อง หรือกระหน่อง ก็เรียก.

สะดุดขาตัวเอง

หมายถึง(สำ) ก. ทำผิดหลักเกณฑ์ที่ตนกำหนดไว้เอง.

พิง

หมายถึงก. อิง เช่น ยืนพิงเสา.

เตียง

หมายถึงน. ที่สำหรับนอนหรือตั้งสิ่งของ มีขา ๔ ขา รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า.

แยงแย่

หมายถึงว. อาการที่นั่งยอง ๆ แต่ถ่างขากว้าง เช่น นรสิงห์นั่งแยงแย่, อาการที่ยืนแบะขาและย่อเข่าลง เช่น ยักษ์วัดพระแก้วยืนแยงแย่.