ตัวกรองผลการค้นหา
ศีลธรรม
หมายถึง[สีนทำ, สีนละทำ] น. ความประพฤติที่ดีที่ชอบ, ศีลและธรรม, ธรรมในระดับศีล.
ผู้ดี
หมายถึงน. คนที่เกิดในตระกูลดี, คนที่มีมารยาทดีงาม.
ดี
หมายถึงว. มีลักษณะที่เป็นไปในทางที่ต้องการ น่าปรารถนา น่าพอใจ ใช้ในความหมายที่ตรงข้ามกับลักษณะบางอย่างแล้วแต่กรณี คือ ตรงข้ามกับชั่ว เช่น คนดี ความดี, ตรงข้ามกับร้าย เช่น โชคดี เคราะห์ดี; สวย, งาม, เช่น หน้าตาดี, เรียบร้อย เช่น มรรยาทดี, เพราะ เช่น เสียงดี, จัด เช่น แดดดี, เก่ง เช่น ดีแต่พูด, ชอบ เช่น ดีแล้ว, อยู่ในสภาพปรกติ เช่น สุขภาพดี คืนดี.
อยู่ดีไม่ว่าดี
หมายถึง(สำ) ว. แทนที่จะอยู่เฉย ๆ กลับทำสิ่งที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ตน เช่น อยู่ดีไม่ว่าดีขอลูกเขามาเลี้ยง.
ศีลวัต
หมายถึง[สีละวัด] ว. มีศีล, มีความประพฤติดี. (ส.).
สุรงค์,สุรังค์
หมายถึงว. มีสีดี, มีสีงาม, งามฉูดฉาด, งามเรืองรอง, ใช้เพี้ยนไปเป็น สุหร่ง ก็มี. (ป., ส.).
สาธุชน
หมายถึงน. คนดี, คนที่มีคุณงามความดี, (ใช้ในการยกย่อง). (ป.).
สุภ,สุภ-
หมายถึง[สุบพะ-] น. ความงาม, ความดีงาม, ความเจริญ. (ป.; ส. ศุภ).
ความชอบ
หมายถึงน. คุณงามความดีที่ควรได้รับบำเหน็จรางวัล.
อนีจะ
หมายถึงว. ไม่ตํ่า, ดี, งาม, น่านับถือ. (ป., ส.).
เปสละ
หมายถึง[เปสะละ] ว. ที่มีศีลเป็นที่รัก. (ป.).
วิไล
หมายถึงว. งาม เช่น งามวิไล.