ผลการค้นหา

ไผ

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ส. ใคร.

ฉวี

หมายถึง[ฉะหฺวี] น. ผิวกาย. (ป., ส. ฉวิ).

นั่งซัง

หมายถึงก. เข้าอยู่ในที่ซึ่งไม่มีใครจะทำอันตรายได้แล้ว, ขึ้นซัง ก็ว่า.

สัมมาคารวะ

หมายถึงน. ความเคารพนบนอบ เช่น พูดกับผู้ใหญ่ต้องมีสัมมาคารวะ.

หนามแหลมไม่มีใครเสี้ยม

หมายถึง(สำ) น. คนที่มีปฏิภาณไหวพริบตามธรรมชาติโดยไม่ต้องมีใครสอน, มักใช้เข้าคู่กับ มะนาวกลมเกลี้ยงไม่มีใครกลึง.

จับมือใครดมไม่ได้

หมายถึง(สำ) ก. หาตัวผู้กระทำผิดไม่ได้.

หลู่หลี่

หมายถึงว. โลเล; ไม่ใคร่กลัวใคร.

ปากกล้า

หมายถึงว. พูดไม่เกรงกลัวใคร.

โดดเดี่ยว

หมายถึงว. เดียวเท่านั้น, อยู่ตามลำพังไม่เกี่ยวข้องกับใคร.

ภูมิบาล,ภูมิภุช

หมายถึง[พูมิ-] น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).

เจ้าปู่

หมายถึงน. ผู้เฒ่าที่คนเคารพนับถือ, ปู่เจ้า ก็ว่า.

ภูมิบริมาณ

หมายถึง[พูมิ-] น. มาตราเนื้อที่. (ส.).