ผลการค้นหา

มัค,มัค-,มัคคะ

หมายถึง[มักคะ-] (แบบ) น. ทาง. (ดู มรรค). (ป. มคฺค; ส. มรฺค).

กะเตก

หมายถึงก. ไสช้างให้เดิน, มักพูดสั้น ๆ ว่า เตก.

สุต

หมายถึง[สุด] น. ลูกชาย (มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส). (ป., ส.).

เสื้อกล้าม

หมายถึงน. เสื้อชั้นในมักทำด้วยผ้ายืด ไม่มีแขน ไม่มีปก.

โมกโคก

หมายถึง(ปาก) ว. มีสัณฐานใหญ่และนูน (มักใช้แก่หน้าผาก).

ยวด

หมายถึงว. เป็นที่สุด, มักใช้คู่กับคำอื่น เช่น ยวดยง ยวดยิ่ง ยิ่งยวด.

ยางอาย

หมายถึงน. ความกระดาก, ความละอายใจ, มักใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่มียางอาย.

ยี่หระ

หมายถึง(ปาก) ก. สะทกสะท้าน, ไยดี, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่เห็นยี่หระ.

เยื้อ

หมายถึงก. ยาวนาน, ไม่ใคร่จะจบสิ้น, มักใช้ว่า ยืดเยื้อ.

ระทวย

หมายถึงก. ระทด, มักใช้เข้าคู่กับคำ ระทด เป็น ระทดระทวย.

ลับหู

หมายถึงว. ไม่ได้ยินถึง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ลับตา เป็น ลับหูลับตา.

ลูกยุ

หมายถึงน. ลมปากที่ยุให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักเป็นไปในทางไม่ดี.