ตัวกรองผลการค้นหา
ไผ
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ส. ใคร.
ฮู้
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ก. รู้.
เลิง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. หนองน้ำ.
มะหิ่ง,หมากหิ่ง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. ลูกกระพรวน.
ขางดัง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ดั้งจมูก.
แจง,แจง,แจ่ง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ; อีสาน) น. มุม.
ภาษามีวิภัตติปัจจัย
หมายถึงน. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการใช้วิภัตติปัจจัยประกอบเข้ากับรากศัพท์ซึ่งเป็นหน่วยคำไม่อิสระทำให้เกิดเป็นคำที่แสดงเพศ พจน์ กาล มาลา วาจกอย่างชัดเจน เพื่อเข้าสัมพันธ์ทางไวยากรณ์กลมกลืนกับคำอื่นในประโยค เช่น ภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต ภาษากรีกโบราณ ภาษาละติน ภาษาฝรั่งเศส. (อ. inflectional language).
ออกสิบสองภาษา
หมายถึงน. เรียกเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทโดยนำเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ มารวมกันเข้าเป็นชุด มี ๑๒ ภาษา ว่า เพลงออกสิบสองภาษา.
เฮือน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. เรือน.
ม่น
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ซุก, แทรก.
ข้าวโกบ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ขนมนางเล็ด.
เสี่ยว
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เพื่อน, เกลอ.