ผลการค้นหา

ต

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.

โป้ปด

หมายถึงว. จงใจกล่าวคำที่ไม่จริง.

ขา

หมายถึงว. คำขานรับของผู้หญิง.

ดอกกะทือ

หมายถึงใช้เป็นคำด่าผู้หญิง.

ฮึ่ย

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่เห็นด้วย.

กุสุมภ์

หมายถึง(แบบ) น. ดอกคำ. (ป.).

ทวนสาบาน

หมายถึงก. ไม่ทำตามคำสาบาน.

อุปริ

หมายถึง[อุปะริ, อุบปะริ] คำประกอบหน้าศัพท์ภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เบื้องบน ข้างบน. (ป., ส.).

ช่างกระไร

หมายถึงคำกล่าวเนื่องจากติเตียน ตัดพ้อ หรือผิดหวัง.

สัทวิทยา

หมายถึง[สัดทะวิดทะยา] น. วิชาว่าด้วยการศึกษาระบบเสียงของแต่ละภาษาโดยพิจารณาหน้าที่ของเสียงและการประกอบเสียงในภาษานั้น. (อ. phonology).

ออกภาษา

หมายถึงน. เรียกเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ ในเพลงเดียวกัน หรือเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทแต่ไม่ครบ ๑๒ ภาษา ว่า เพลงออกภาษา.

วาณี

หมายถึงน. ถ้อยคำ, ภาษา. (ป., ส.); เจ้าแม่แห่งวาจา คือ พระสรัสวดี. (ส.).