ผลการค้นหา

เสียงกร้าว

หมายถึงว. อาการที่พูดด้วยเสียงแข็งกระด้าง เช่น เขาพูดเสียงกร้าว ไม่ยำเกรงใคร.

ขอดค่อน

หมายถึงก. ค่อนว่า, พูดแคะไค้ในเรื่องที่ไม่ดี, พูดให้เขาอายหรือเจ็บใจ, ค่อนขอด ก็ว่า.

เอ็ง

หมายถึงส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย มักใช้พูดกับผู้น้อยหรือใช้พูดกับเพื่อนฝูงที่อยู่ในวัยเดียวกัน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.

อมปาก

หมายถึง(โบ) ก. หุบปากไว้, ไม่ยอมพูดในสิ่งที่ควรพูด, หุบปากหุบคำ ก็ว่า.

จันโจษ

หมายถึงก. โจษจัน, พูดอึง, พูดกันเซ็งแซ่, เล่าลือกันอื้ออึง, ในบทกลอนใช้ว่า จรรโจษ ก็มี.

ฉันสวย

หมายถึงคำพูดเรียกความมั่นใจ พูดคำนี้แล้ว ออร่าพุ่งออกจากตัวทันที

ลปก

หมายถึง[ละปก] น. คนพูดบ่นเพ้อต่าง ๆ; คนพูดด้วยความอยากได้. (ป.).

อ้อแอ้

หมายถึงว. อาการออกเสียงของเด็กที่เริ่มหัดพูด, อาการพูดไม่ชัดอย่างคนเมา.

วจีสุจริต

หมายถึง[วะจีสุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชอบทางวาจา มี ๔ อย่าง ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ๑ การไม่พูดคำหยาบ ๑ การไม่พูดส่อเสียด ๑ การไม่พูดเพ้อเจ้อ ๑.

ปากมาก

หมายถึงว. ชอบพูดว่าคนอื่นซํ้า ๆ ซาก ๆ, พูดมาก, (ในทางช่างว่า ช่างติ), พูดขยายเรื่องเล็กน้อยให้มากออกไป.

วาจาล

หมายถึง(แบบ) ว. ช่างพูด. (ป., ส.).

ยานคาง

หมายถึงว. อาการที่พูดลากเสียง.