ผลการค้นหา

ข้าวยากหมากแพง

หมายถึง(สำ) น. ภาวะขาดแคลนอาหาร, ทุพภิกขภัย.

สลา

หมายถึง[สะหฺลา] น. หมาก. (ข.).

ทะลาย

หมายถึงน. ช่อผลของหมากมะพร้าวที่ออกเป็นกลุ่มรวมกัน เช่น ทะลายหมาก ทะลายมะพร้าว, อัน ก็เรียก, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น หมากทะลายหนึ่ง มะพร้าว ๒ ทะลาย.

พาฬหะ

หมายถึง[พานหะ] ว. หนัก, ยิ่ง. (ป.).

กะซี่

หมายถึงน. ผลหมากที่แกนไม่มีไส้ขาว, กะซี้ ก็ว่า เช่น กินหมากกะซี้ เป็นหนี้เขาจนตาย.

ปฏิภาณโวหาร

หมายถึง[ปะติพานนะ-, ปะติพาน-] น. การกล่าวเหมาะด้วยเหตุผลในทันที.

กะดก

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กาบ เช่น กะดกหมาก = กาบหมาก, ชาวพื้นเมืองเรียกว่า ดก.

แจะ

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคี้ยวหมากแจะ ๆ.

ภารโรง

หมายถึง[พาน-] น. ผู้รักษาและทำความสะอาดสถานที่.

กาบเขียง

หมายถึงน. ส่วนที่หุ้มจั่นหมาก จั่นมะพร้าว.

ระแง้

หมายถึงน. เรียกแขนงของทะลายหมากหรือแขนงของรวงข้าวว่า ระแง้หมาก ระแง้ข้าว, ตะแง้ ก็ว่า.

จัณฑวาตา

หมายถึง(แบบ) น. ลมร้าย เช่น จัณฑวาตารำพายพาน. (สมุทรโฆษ).