ค้นเจอ 587 รายการ

องก์

หมายถึงน. ตอนหนึ่ง ๆ ในบทละคร แต่ละตอนอาจมีเพียงฉากเดียวหรือหลายฉากก็ได้. (ป., ส. องฺก).

เถียง

หมายถึงก. พูดโต้, พูดแย้ง, พูดโต้แย้ง; ขัดกัน เช่น เรื่องนี้ความตอนต้นกับตอนปลายเถียงกัน.

พอดี

หมายถึงว. กำลังดี, พอเหมาะพอเจาะ, เช่น เสื้อใส่ได้พอดี, พอดิบพอดี ก็ว่า; พอเหมาะกับเวลา เช่น พอสิ้นเดือนเงินก็หมดพอดี เขามาถึงที่ทำงาน ๘.๓๐ น. พอดี.

ไปวัดไปวาได้

หมายถึง(สำ) ว. มีรูปร่างหน้าตาดีพอจะอวดเขาได้.

ยาปนมัต

หมายถึงน. อาหารที่พอจะให้ร่างกายดำรงอยู่ได้. ว. สักว่ายังชีวิตให้เป็นไป, พอเลี้ยงชีพ, พอเยียวยาชีวิต, ภาษาตลาดมักพูดว่า ยาปรมัดไส้. (ป. ยาปนมตฺต).

ยาไส้

หมายถึง(ปาก) ก. ประทังความหิว เช่น หากินไม่พอยาไส้.

เลา ๆ

หมายถึงว. พอเป็นรูปเค้า เช่น เขียนเป็นเลา ๆ.

กลั้วคอ

หมายถึงก. ดื่มนํ้าแต่น้อย ๆ พอให้ชุ่มคอ.

เนา

หมายถึงก. เย็บห่าง ๆ พอให้อยู่เป็นแนวเพื่อเย็บให้เรียบร้อยต่อไป.

เลาความ

หมายถึงน. รูปความหรือราวความแต่ย่อ ๆ พอเป็นเค้าเรื่อง.

ตู๊

หมายถึงก. ประทัง, พอถูไถ, ชดเชย, เช่น พอตู๊ ๆ กันไป. (จ.).

ส้นรองเท้า

หมายถึงน. ส่วนล่างตอนท้ายของรองเท้าที่รองรับส้น.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ