ผลการค้นหา

สิ้นตำรา

หมายถึง(สำ) ว. จนปัญญา, หมดทาง, หมดฝีมือ, เช่น หมอช่วยคนไข้จนสิ้นตำรา คนไข้ก็ไม่ฟื้น, หมดตำรา ก็ว่า.

เหลือใช้

หมายถึงว. ใช้ไม่หมด, เกินที่จะใช้.

ละเบ็ง

หมายถึงว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, ระเบ็ง ก็ว่า.

พราวตา

หมายถึงว. อาการที่ทำให้เห็นพร่าไปหมด.

เรี่ยวแรง

หมายถึงน. แรง, กำลัง, เช่น หมดเรี่ยวแรง.

หัวโล้น

หมายถึงน. หัวที่โกนผมหมด.

จนด้วยเกล้า

หมายถึง(ปาก) ก. หมดปัญญาคิด.

ร่อยหรอ

หมายถึงก. ค่อยหมดไป, หมดไปสิ้นไปทีละน้อย, เช่น เงินทองร่อยหรอ.

หมดบุญ

หมายถึงก. สิ้นอำนาจวาสนา, หมดอำนาจ หรือ หมดวาสนาบารมี ก็ว่า; (ปาก) ตาย.

เอวัง

หมายถึง(ปาก) ก. จบ, หมดสิ้น.

ร้องระเบ็งเซ็งแซ่

หมายถึงก. ร้องดังอื้ออึงแซ่ไปหมด.

ราบเป็นหน้ากลอง

หมายถึง(สำ) ว. ราบเรียบ, หมดเสี้ยนหนาม.