ผลการค้นหา

บูรพ์,บูรพะ

หมายถึง[บูน, บูระพะ] ว. บุพ.

กระถั่ว

หมายถึงน. นกอีเพา. (พจน. ๒๔๙๓).

กาเรการ่อน

หมายถึงน. ต้นกะเรกะร่อน. (พจน. ๒๔๙๓).

ช้อนนาง

หมายถึงน. ต้นรางจืด. (พจน. ๒๔๙๓).

ผกเรือก

หมายถึงน. ต้นไทร. (พจน. ๒๔๙๓).

กะถัว

หมายถึงน. นกกระตั้ว. (พจน. ๒๔๙๓).

กาหัก

หมายถึงน. นกเงือก. (พจน. ๒๔๙๓).

กะทับ

หมายถึงน. นกตะขาบ. (พจน. ๒๔๙๓).

ภังคี

หมายถึงน. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

กินปลิง

หมายถึงน. นกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

บุพวิเทหทวีป

หมายถึงน. ทวีปใหญ่อยู่ทางทิศตะวันออกของเขาพระสุเมรุ เป็นทวีป ๑ ใน ๔ ทวีป ได้แก่ อุตรกุรุทวีปหรืออุตรกุรูทวีป บุพวิเทหทวีป ชมพูทวีป และอมรโคยานทวีป.

กำมะหยี่

หมายถึงน. ชื่อดาวเรืองพันธุ์หนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).